Το Χρονικό της Αίθουσας της Γνώσης

 

Το Χρονικό της Αίθουσας της Γνώσης

 

Το χρονολογικό σύστημα των ανθρώπων των Ταρτάρων έχει ως αφετηρία του το έτος κατά το οποίο οι Άνθρωποι κατέβηκαν από την Επιφάνεια της Γης στα Τάρταρα. Οι διάφορες χρονολογίες αναφέρονται με τους συντομογραφικούς προσδιορισμούς π.Κ. (προ της Καθόδου) και μ.Κ. (μετά την Κάθοδο).

Μαζί ωστόσο με τον χρονολογικό πίνακα της ιστορίας των Ταρτάρων, παρατίθενται με διακριτή γραφή και οι σημειώσεις των Παλαιών, τις οποίες όμως δύσκολα θα μπορούσε να καταλάβει κάποιος από τους ανθρώπους των Ταρτάρων. Οι σημειώσεις προέρχονται από το βιβλίο "History of the Fall of the Old Civilization and the Era of Tartarus" (18 μ.Κ.) του Πέρσιους Βέρντε, πρώτου τομεάρχη του μετέπειτα πράσινου τομέα.

 

Το εξώφυλλο ενός από τα απόκρυφα βιβλία που βρίσκονται στην

βιβλιοθήκη του Πράσινου Ανακτόρου, το οποίο αναφέρεται στην

καταστροφή των Παλαιών και στην κατασκευή των Ταρτάρων.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε αρκετές χιλιάδες αντίτυπα, 18 χρόνια

μετά την Κάθοδο στα Τάρταρα, αλλά λογοκρίθηκε από το ιερατείο

της μεγάλης μητέρας θεάς, με αποτέλεσμα τα περισσότερα εξ αυτών

να παραδοθούν στην πυρά. Πρόκειται λοιπόν, αν όχι για το τελευταίο,

για ένα από τα ελάχιστα αντίτυπα του βιβλίου στα Τάρταρα.

1.      H Εποχή των Παλαιών 

    [Ελάχιστες ιστορικές γνώσεις έχουν διασωθεί από την εποχή εκείνη, έξω από την Αίθουσα της Γνώσης]

 

Ø  202274 π.Κ.: Μυθική χρονολογία της Πλάσης των Παλαιών.

Ø  200000 π.Χ. (περίπου): Εμφάνιση του σύγχρονου ανθρώπου.

 

Ø  72000 π.Κ. (περίπου): Έναρξη της Κατάκτησης του Κόσμου από τους Παλαιούς.

Ø  70000 π.Χ. (περίπου): Έξοδος πρώτων ανθρώπων από την Αφρική.

 

Ø  11224 π.Κ.: Μυθική χρονολογία της Αφύπνισης των Παλαιών.

Ø  9000 π.Χ. (περίπου): Έναρξη Γεωργικής Επανάστασης.

 

Ø  3826 π.Κ.: Έναρξη της Πρώτης Χρυσής Εποχής των Παλαιών.

Ø  1550 π.Χ.: Ίδρυση Νέου Αιγυπτιακού Βασιλείου και έναρξη της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ανατολική Μεσόγειο.

 

Ø  3451 π.Κ. Λήξη της Πρώτης Χρυσής Εποχής των Παλαιών.

Ø  1177 π.Χ.: Κατάρρευση της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ανατολική Μεσόγειο.

 

Ø  2754 π.Κ.: Έναρξη της Δεύτερης Χρυσής Εποχής των Παλαιών.

Ø  480 π.Χ.: Έναρξη της Κλασικής Περιόδου, με την οποία ξεκινά η χρυσή περίοδος της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.

 

Ø  2274 π.Κ.: Έναρξη του χρονολογικού συστήματος των Παλαιών.

Ø  1 μ.Χ.: Έτος έναρξης χριστιανικού χρονολογικού συστήματος.

 

Ø  1798 π.Κ.: Λήξη της Δεύτερης Χρυσής Εποχής των Παλαιών.

Ø  476 μ.Χ.: Πτώση της Ρώμης και έναρξη του Μεσαίωνα.

 

 

Ø  824 π.Κ.: Έναρξη Τρίτης Χρυσής Εποχής των Παλαιών.

Ø  1450 μ.Χ.: Ανακάλυψη της τυπογραφίας και έναρξη της Αναγέννησης.

 

Ø  409 π.Κ. (1865 μ.Χ.): Ημερομηνία έκδοσης του «Από την Γη στην Σελήνη» του Ιουλίου Βερν.

 

Ø  363 π.Κ.: Ολοκλήρωση της Κατάκτησης του Κόσμου από τους Παλαιούς.

Ø  1911 μ.Χ.: Η έλευση του ανθρώπου στον Νότιο Πόλο σηματοδότησε την πλήρη κατάκτηση του πλανήτη από την Ανθρωπότητα.

 

Ø  360 π.Κ.: Λήξη Τρίτης Χρυσής Εποχής των Παλαιών.

Ø  1914 μ.Χ.: Η έναρξη της εποχής των Παγκοσμίων Πολέμων.

 

Ø  329 π.Κ.: Οι Παλαιοί χαλιναγωγούν την ισχύ του ατόμου.

Ø  1945 μ.Χ.: Χρήση της πρώτης πυρηνικής βόμβας.

 

Ø  278 π.Κ.: Κατάκτηση της Σελήνης.

Ø  1969 μ.Χ.: Ο άνθρωπος πατά για πρώτη φορά στην Σελήνη.

 

Ø  244 π.Κ.: Έναρξη Κατάκτησης του Άρη.

Ø  2030 μ.Χ.: Ο άνθρωπος πατά για πρώτη φορά στον Άρη.

 

Ø  240 π.Κ.: Έναρξη Τέταρτης Χρυσής Εποχής των Παλαιών.

Ø  2034 μ.Χ.: Ίδρυση της πρώτης διαστημικής αποικίας στον κόκκινο πλανήτη.

 

Ø  233 π.Κ.: Επίτευξη της Μακράς Ειρήνης.

Ø  2041 μ.Χ.: Επίτευξη παγκόσμιας συμφωνίας για ειρήνη σε όλον τον κόσμο.

 

Ø  144 π.Κ.: Ολοκλήρωση της Κατάκτησης του Άρη.

Ø  2130 μ.Χ.: Το σύνολο της επιφάνειας του κόκκινου πλανήτη έχει αποικιστεί.

 

  

2.      Τα Χρόνια της Πτώσης

 

Ø  100 π.Κ.: Το Έτος της Μεγάλης Τιμωρίας, έναρξη πολέμου Παλαιών και Τιμωρών.

Ø  2274 μ.Χ.: Απρόκλητη επίθεση των λεγόμενων Τιμωρών κατέστρεψε της ανθρώπινες αποικίες στο διάστημα και ύψωσε ένα αδιαπέραστο ενεργειακό Φράγμα, για να κρατήσει την ανθρωπότητα δέσμια στην Γη, την οποία έβγαλαν από την φυσική της τροχιά, κάτι που θα επηρεάσει το κλίμα της στα επόμενα χρόνια.

 

Ø  99 π.Κ.: Ξεκινά το Σχέδιο Κριός για την καταστροφή του Φράγματος του Θανάτου.

Ø  2275 μ.Χ.: Ένα αποτυχημένο πείραμα διάτρησης του Φράγματος του Θανάτου με την χρήση πυρηνικών, προκάλεσε τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή στην κεντρική Αφρική.

 

Ø  97 π.Κ.: Ένας στους δύο Παλαιούς έχει πεθάνει από την έναρξη του πολέμου.

Ø  2277 μ.Χ.: Τεράστια δημογραφική μείωση λόγω της καταστροφής μεγάλου μέρους του τεχνολογικού πολιτισμού με αποτέλεσμα την μείωση του βιοτικού επιπέδου και την μείωση της δυνατότητας παραγωγής ακόμα και αναγκαίων ειδών πρώτης ανάγκης.

 

Ø  89 π.Κ.: Ο τελευταίος Τιμωρός εκτελεστής εντοπίζεται και εξουδετερώνεται από τους Παλαιούς.

Ø  2285 μ.Χ.: Τεράστια επιτυχία της αντιτρομοκρατικής και των ενόπλων δυνάμεων η αποκάλυψη και εξουδετέρωση του τελευταίου εξωγήινου εκτελεστή που εισέβαλε στην Γη πριν δεκαπέντε χρόνια.

 

Ø  87 π.Κ.: Η διάδοση της Προφητείας του Πύρινου Ολέθρου πυροδοτεί εμφύλιο μεταξύ των Παλαιών.

Ø  2287 μ.Χ.: Το επιστημονικό συμπέρασμα ότι η ζωή στην Γη σύντομα θα χαθεί και ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ουσιαστικές ελπίδες κρατήθηκε για χρόνια επτασφράγιστο μυστικό, η διαρροή του οποίου προκάλεσε τεράστιες αναταραχές.

 

Ø  84 π.Κ.: Οι ταραχές καταστέλλονται από τις ένοπλες δυνάμεις των Παλαιών και ο εμφύλιος τελειώνει.

Ø  2290 μ.Χ.: Τεράστιο το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, αλλά η διατήρηση της τάξης είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να ελπίζουμε ότι το πρόγραμμα Κριός θα φέρει τα επιθυμητά σωτήρια για την ανθρωπότητα αποτελέσματα.

 

Ø  82 π.Κ.: Παγκόσμια σύνοδος αποφασίζει την υποτίθεται προσωρινή αντικατάσταση των τελευταίων δημοκρατικών συστημάτων παγκοσμίως με στρατιωτικό νόμο.

Ø  2292 μ.Χ.: Με την οριστική καταστολή της δημοκρατίας, ο ανθρώπινος πολιτισμός θυσίασε στον βωμό της επιβίωσης ένα κομμάτι από την ίδια του την ψυχή…

 

Ø  78 π.Κ.: Πρώτη δημόσια ομιλία του Ιερού Ματθαίου του Θεολόγου.

Ø  2296 μ.Χ.: Δεν ήταν ο μόνος αυτόκλητος ιεροκήρυκας των ημερών του, αλλά το χαρισματικό του χαρακτήρα του, του επέτρεψε να συγκεντρώσει γρήγορα έναν μεγάλο πυρήνα πιστών με μάλλον αιρετικές απόψεις.

 

Ø  76 π.Κ.: Ορισμένες γεωγραφικές περιοχές κοντά στον Ισημερινό αρχίζουν να καθίστανται ακατάλληλες για την υποστήριξη της ανθρώπινης ζωής.

Ø  2294 μ.Χ.: Με την θερμοκρασία να ανεβαίνει καθημερινά για πολλές ώρες πάνω από τους 60 βαθμούς Κελσίου, κάθε μορφή ζωικής και φυτικής ζωής αρχίζει να πεθαίνει στις πληγείσες περιοχές, ενώ ένα άνευ προηγουμένου μεταναστευτικό κύμα έχει ξεκινήσει την μετακίνησή του μακριά από τον Ισημερινό του πλανήτη. Η κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται σύμφωνα με τους επιστήμονες, πλήττοντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της Γης.

 

Ø  72 π.Κ.: Επίσημη αναγνώριση της θρησκείας της μητέρας θεάς.

Ø  2302 μ.Χ.: Γεννημένη μέσα από τον πόνο και την απελπισία του κόσμου, αυτή η νέα θρησκεία με την αξιοθαύμαστη δυναμική προτείνει την λατρεία της μητέρας Γης και υπόσχεται την λύτρωση από την οργή του ουράνιου πατέρα, τον οποίο οι Τιμωροί υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.

 

Ø  68 π.Κ.: Το ένα τέταρτο των επιζώντων Παλαιών έχει ασπαστεί την θρησκεία της μητέρας θεάς.

Ø  2306 μ.Χ.: Όλο και περισσότερος κόσμος ασπάζεται την νέα θρησκεία της μητέρας θεάς και πλέον τα περιστατικά συγκρούσεων με εκπροσώπους των παραδοσιακών θρησκειών δεν είναι λίγα.

 

Ø  66 π.Κ.: Αναταραχές λόγω της ανεπάρκειας της προόδου του προγράμματος Κριός.

Ø  2308 μ.Χ.: Όσο και αν οι απαιτήσεις τους είναι λάθος, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι στα μάτια των ξεσηκωμένων, τεράστια κονδύλια που θα μπορούσαν να δοθούν για τον επισιτισμό και την στέγαση των απελπισμένων, πηγαίνουν σε ένα πρόγραμμα που διαρκεί ήδη τέσσερεις δεκαετίες και ελάχιστα απτά αποτελέσματα έχει να παρουσιάσει.

 

Ø  65 π.Κ.: Έναρξη θρησκευτικού εμφυλίου μεταξύ των οπαδών των τεσσάρων μεγαλύτερων θρησκειών.

Ø  2309 μ.Χ.: Η τρέλα του φανατισμού ώθησε τους πιστούς στα όπλα, καθώς η συνεχόμενη άνοδος της νέας θρησκείας της μητέρας θεάς άρχισε να απειλεί τις παραδοσιακές θρησκείες και τα ιερατεία τους.

 

 

 

Ø  61 π.Κ.: Ξέσπασμα μεγάλης πανδημίας προκαλεί θανάτους σε όλο τον κόσμο.

Ø  2313 μ.Χ.: Σε άλλες εποχές, ο περιορισμός και η καταπολέμηση της πανδημίας θα ήταν αρκετά πιο εύκολη υπόθεση, αλλά τώρα ο κόσμος είναι τελείως ανέτοιμος να την αντιμετωπίσει. Οι υποδομές της υγείας έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο, φάρμακα δεν υπάρχουν και οι κακές συνθήκες υγιεινής επιτρέπουν την αστραπιαία μετάδοση του μικροβίου.

 

Ø  59 π.Κ.: Ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος παρουσιάζει την θεραπεία της πανδημίας στον κόσμο, ως αποκάλυψη της μητέρας θεάς.

Ø  2315 μ.Χ.: Ορισμένοι μιλούν για θαύμα. Υπάρχουν όμως και αυτοί που εξετάζουν την περίπτωση η ίδια η πανδημία να ήταν ένα βιολογικό όπλο και το φάρμακό της, έτοιμο εξ αρχής, να ήταν άλλο ένα όπλο στο πλαίσιο του θρησκευτικού πολέμου.

 

Ø  58 π.Κ.: Ολοκλήρωση θρησκευτικού εμφυλίου με την θρησκεία της μητέρας θεάς να βγαίνει νικήτρια.

Ø  2316 μ.Χ.: Το θαυματουργό φάρμακο έφερε τα πάνω-κάτω στην εξέλιξη του πολέμου, με πολλούς να αλλαξοπιστούν για να σώσουν την ζωή τους από την αρρώστια. Σύντομα τα όπλα σίγησαν με την μητέρα θεά να λατρεύεται από την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων.

 

Ø  57 π.Κ.: Ξεκινά το πρόγραμμα Τάρταρος ως ένα σχέδιο Β, σε περίπτωση αποτυχίας του προγράμματος Κριός.

Ø  2317 μ.Χ.: Όσοι γνωρίζουν, ξέρουν ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα θα αναβάλλει, δεν θα αποτρέψει την καταστροφή. Ωστόσο η αποτυχία μας μέχρι τώρα να προσπεράσουμε το Φράγμα του Θανάτου, καθιστούν απαραίτητη την ύπαρξη ενός δεύτερου σχεδίου.

 

Ø  55 π.Κ.: Ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος ολοκληρώνει την συγγραφή των ιερών βιβλίων της θρησκείας της μεγάλης μητέρας θεάς.

Ø  2319 μ.Χ.: Ο πολυγραφότατος θρησκευτικός ηγέτης ολοκλήρωσε το 124ο βιβλίο του με τίτλο «Νόμοι της Καθόδου» που αφορά το πώς θα πρέπει οι άνθρωποι να ζούνε, όταν θα μπουν στα Τάρταρα για να γλυτώσουν από την καταστροφή.

 

Ø  50 π.Κ.: Τρομοκρατικό χτύπημα σε μία από τις στοές του προγράμματος Τάρταρος προξενεί μεγάλες καταστροφές που πάνε πίσω το πρόγραμμα κατά μία περίπου δεκαετία.

Ø  2324 μ.Χ.: Η καταστροφή που επέφερε η υποχθόνια έκρηξη ήταν ασύλληπτη και επέφερε την πλήρη ή μερική καταστροφή του 65% του μέχρι τώρα έργου μας.

 

Ø  44 π.Κ.: Κορυφώνονται οι συγκρούσεις διαδηλωτών υπέρ και κατά του προγράμματος Τάρταρος.

Ø  2330 μ.Χ.: Όλοι λίγο-πολύ ψυχανεμίζονται ότι το καταφύγιο των Ταρτάρων δεν θα είναι για όλους και πολλοί πιστεύουν ακόμα στην αναγκαιότητα του προγράμματος Κριός που δυνητικά θα μπορούσε να μας σώσει όλους. Η κατάσταση της οικονομίας όμως δεν επαρκεί πλέον για να χρηματοδοτηθούν πλήρως και τα δύο προγράμματα.

 

Ø  41 π.Κ.: Ακραίες θρησκευτικές σέχτες ξεκινούν την συστηματική καταστροφή της Γνώσης των Παλαιών, την οποία θεωρούν μιαρή και αμαρτωλή.

Ø  2333 μ.Χ.: Η παράνοια κυριαρχεί παντού. Φανατικοί εισβάλλουν και καίνε βιβλιοθήκες και βάσεις δεδομένων, θεωρώντας ότι ήταν η αναζήτηση της γνώσης αυτή που επέφερε την τιμωρία της Ανθρωπότητας.

 

Ø  39 π.Κ.: Ξεκινά προσπάθεια περισυλλογής και διάσωσης της αρχαίας γνώσης, υπό τον συντονισμό του νεαρού τότε Πέρσιους Βέρντε.

Ø  2335 μ.Χ.: Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε πλέον απαραίτητη, δεδομένου του μεγέθους της πνευματικής καταστροφής. Μακάρι να είχε ξεκινήσει νωρίτερα, αλλά χρειάστηκαν μήνες, μέχρι να συγκεντρωθεί η απαραίτητη χρηματοδότηση.

 

Ø  34 π.Κ.: Εκτενείς γεωγραφικές ζώνες της Γης θεωρούνται πια ανίκανες να συντηρήσουν την ανθρώπινη ζωή. Ξεκινά μαζική εκκένωσή τους.

Ø  2340 μ.Χ.: Στην Ευρώπη, γίνονται προσπάθειες να περισωθεί και να μεταφερθεί βορειότερα ο πληθυσμός που ζει νοτίως του Μιλάνου και βορείως της Βαρκελώνης. Όσοι ζούσαν ακόμα πιο νότια, πρέπει να θεωρούνται ήδη νεκροί.

 

 

Ø  32 π.Κ.: Η τιμή του πόσιμου νερού είναι πια διπλάσια από την τιμή της βενζίνης.

Ø  2342 μ.Χ.: Με την συνεχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας, οι πηγές γλυκού, κατάλληλου για πόση νερού, συνεχώς λιγοστεύουν και οι διαθέσιμες ποσότητες επαρκούν οριακά για την επιβίωση των διψασμένων ανθρώπων, κάτι που οδήγησε σε έκρηξη της αισχροκέρδειας.

 

Ø  31 π.Κ.: Κατόπιν αναταραχών, απαγορεύεται διά νόμου η αγοροπωλησία νερού, το οποίο έκτοτε θα παρέχεται σε όλους ελεύθερα μεν, αλλά με δελτίο του ενός λίτρου κατά κεφαλή.

Ø  2343 μ.Χ.: Πλέον όποιος πουλάει νερό τιμωρείται με την ποινή του θανάτου και όλοι δικαιούνται τέσσερα ποτήρια την ημέρα.

 

 

Ø  28 π.Κ.: Επιστημονική έρευνα αναφέρει ότι έχει ήδη χαθεί το 60% των ειδών ζωής που υπήρχε πριν λίγες δεκαετίες.

Ø  2346 μ.Χ.: Ήδη γίνεται λόγος για μία από τις χειρότερες οικολογικές καταστροφές που γνώρισε ο πλανήτης. Και είναι ακόμα στην αρχή της…

 

Ø  27 π.Κ.: Μία σειρά από ζωικά και φυτικά είδη επιλέγονται και μεταφέρονται στα έγκατα της Γης για να διασωθούν από την καταστροφή.

Ø  2347 μ.Χ.: Τα Τάρταρα μπορεί να μην είναι ακόμα έτοιμα, αλλά είναι βασικό να κατεβούν από τώρα τα ζώα και οι σπόροι που θα χρειαστούμε για να επιζήσουμε εκεί κάτω, μετά από λίγα χρόνια.

 

Ø  25 π.Κ.: Το Αποθετήριο της Γνώσης των Παλαιών ολοκληρώνεται και αρχίζει η κατασκευή της Αίθουσας της Γνώσης.

Ø  2349 μ.Χ.: Οι αρχαίοι είχαν συγκεντρώσει το σύνολο της τότε ανθρώπινης γνώσης σε ένα τεράστιο κτήριο, μια Βιβλιοθήκη. Εμείς, το σύνολο της γνώσης μας το συγκεντρώσαμε σε έναν εξωτερικό σκληρό που χωράει σε ένα μεγάλο σακίδιο πλάτης. Το μόνο που απομένει να γίνει είναι ένας μηχανισμός που να επιτρέπει την καλύτερη πρόσβαση στην γνώση αυτή.

 

Ø  21 π.Κ.: Νέες διαδηλώσεις, υποκινούμενες από τους ιερείς της μεγάλης μητέρας θεάς, πετυχαίνουν τον οριστικό τερματισμό του προγράμματος Κριός.

Ø  2353 μ.Χ.: Η αναστολή του προγράμματος Κριός ήταν εντελώς παράλογη. Ακόμα και μέσα στα σκοτάδια των Ταρτάρων, το πρόγραμμα Κριός έπρεπε να συνεχιστεί!

 

 

Ø  20 π.Κ.: Νέα εμφύλια σύρραξη συνταράσσει την Γη, από την ένοπλη εξέγερση των υποστηρικτών της συνέχισης του προγράμματος Κριός. Ξεκινά η Εξέγερση των Αιθεροβαμόνων.

Ø  2354 μ.Χ.: Οι Αιθεροβάμονες, όπως υποτιμητικά τους αποκαλούν οι αντίπαλοί τους, πήραν αυτό το προσωνύμιο επειδή πιστεύουν ότι προορισμός του ανθρώπου δεν είναι τα σκοτάδια των Ταρτάρων, αλλά η απεραντοσύνη του Ουρανού -κάτι που θεωρείται αίρεση από τους ιερείς της μητέρας θεάς. Δεν θα συμβιβάζονταν ούτε με τον θάνατο στην Επιφάνεια, ούτε και με την ζωή κάτω απ’ την Γη. Έτσι αποφάσισαν να πάρουν τα όπλα και να διεκδικήσουν το μέλλον που ονειρεύονταν.

 

Ø  16 π.Κ.: Λήξη του εμφυλίου με οριστική ήττα των Αιθεροβαμόνων.

Ø  2358 μ.Χ.: Οι Αιθεροβάμονες ήταν παθιασμένοι, αλλά λίγοι αριθμητικά και ήταν υπόθεση λίγων χρόνων η πλήρης εξόντωσή τους από τους αντιπάλους τους.

 

Ø  14 π.Κ.: Συνεδρίαση του συμβουλίου διαχείρισης του προγράμματος Τάρταρος επιτρέπει την εγκατάσταση της Αίθουσας της Γνώσης στα Τάρταρα, παρά τις αντιρρήσεις του Ιερού Τιμόθεου του Θεολόγου.

Ø  2360 μ.Χ.: Η πράξη αυτή κρίθηκε απαραίτητη από τους Τομεάρχες, όχι μόνο για την ηθική της διάσταση, της διατήρησης της ανθρώπινης γνώσης, αλλά πρωτίστως διότι αν δεν λάμβανε χώρα, σύντομα το ιερατείο θα αποκτούσε τον πλήρη έλεγχο των μελλοντικών τοπαρχών που θα ζούσαν στην άγνοια.

 

Ø  13 π.Κ.: Συμφωνείται και εγκαθιδρύεται το καστικό σύστημα των Ταρτάρων μεταξύ των οργανωτών του προγράμματος Τάρταρος και των ιερέων της μεγάλης μητέρας θεάς. Συμφωνείται επίσης η εξαίρεση του Ιερατείου από την άμεση υπαγωγή στο καστικό σύστημα.

Ø  2361 μ.Χ.: Οι προτάσεις αυτές του ιερατείου της μητέρας θεάς βασίζονταν στα ιερά βιβλία του Ιερού Τιμόθεου του Θεολόγου και υποστηρίζονταν από μεγάλη μερίδα των πιστών. Αργά ή γρήγορα, ήταν βέβαιο ότι θα γίνονταν νόμος στα Τάρταρα.

 

Ø  12 π.Κ.: Ολοκληρώνεται ουσιαστικά η κατασκευή των Ταρτάρων, λίγο πριν το τέλος του έτους.

Ø  2362 μ.Χ.: Οϊμέ! Το πλάσμα που λάτρεψε κάποτε όσο τίποτα την ελευθερία του, τώρα πανηγυρίζει ολόχαρο την ολοκλήρωση της κατασκευής της φυλακής του!

 

Ø  11 π.Κ.: Απόπειρα δολοφονίας του Ιερού Τιμόθεου του Θεολόγου από αλλοθρήσκους, οδηγούν στην λήψη της απόφασης ότι μόνο οι πιστοί της μεγάλης μητέρας θεάς θα έχουν πρόσβαση στα Τάρταρα.

Ø  2363 μ.Χ.: Η άποψη πολλών ότι επρόκειτο για μία σκηνοθετημένη ενέργεια που αποσκοπούσε στον αποκλεισμό των αλλοθρήσκων από την είσοδο στα Τάρταρα δεν μπορεί να υιοθετηθεί χωρίς απτά στοιχεία. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι ο Ιερός Τιμόθεος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να προωθήσει την προσωπική του ατζέντα.

 

Ø  10 π.Κ.: Πρώτη μεγάλη κλήρωση αποίκησης των Ταρτάρων. Κάθε κλήρος θέσης εισόδου έδενε τον αποδέκτη και με μία από τις κατώτερες κάστες. Ένας στους δέκα θα γινόταν αποδεκτός.

Ø  2364 μ.Χ.: Τα Τάρταρα χωρούσαν βέβαια και άλλους ανθρώπους, αλλά ο αρχικός σχεδιασμός ήθελε να υπάρχει και ένα περιθώριο για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, των μέσων και ανώτερων καστών, αν μη τι άλλο.

 

 

 

Ø  9 π.Κ.: Νέες αναταραχές εκδηλώνονται παντού από τους λιγότερο τυχερούς που θα έμεναν απ’ έξω.

Ø  2365 μ.Χ.: Ο ένας τυχερός λαχνός ήταν ένα εισιτήριο που εγγυάτο την επιβίωση. Οι εννέα άτυχοι μία βεβαίωση θανάτου. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα δεχόταν αναντίρρητα κάτι τέτοιο.

 

Ø  8 π.Κ.: Ορισμένοι τομεάρχες πιέζουν και πετυχαίνουν την διεξαγωγή της δεύτερης μεγάλης κλήρωσης αποίκησης των Ταρτάρων που διπλασιάζει τον πληθυσμό τους. Ένας στους εννέα θα γινόταν αποδεκτός.

Ø  2366 μ.Χ.: Πρωτεργάτης σε αυτήν την προσπάθεια υπήρξε ο τομεάρχης Πέρσιους Βέρντε. Αυτό θα περιόριζε την ένταση, θα έσωζε ζωές, αλλά δεν θα έλυνε τελείως το πρόβλημα.

 

Ø  7 π.Κ.: Ολοκληρώνεται η εγκατάσταση της Αίθουσας της Γνώσης στην Ιερή Πολιτεία των Ταρτάρων.

Ø  2367 μ.Χ.: Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με την ομάδα του Πέρσιους Βέρντε, θα εγγυάτο την διατήρηση του συνόλου της ανθρώπινης γνώσης στα χρόνια της Καθόδου, αποτελώντας μία τελευταία φλόγα ελπίδας στους δύσκολους καιρούς που θα ακολουθούσαν.

 

Ø  6 π.Κ.: Νέες ταραχές ξεσπούν στην Επιφάνεια. Ξεκινά ο Πόλεμος της Επιβίωσης.

Ø  2368 μ.Χ.: Η αιτία του πολέμου συνοψίζεται σε ένα απλό ερώτημα: «Γιατί να επιζήσεις εσύ και όχι εγώ;»

 

Ø  4 π.Κ.: Οι αποκλεισμένοι εκτός των Ταρτάρων έχουν σχεδόν κερδίσει, όταν οι τομεάρχες αποφασίζουν να «συμμαχήσουν» με μία από τις σέχτες του εχθρού, υποσχόμενοι είσοδο στα Τάρταρα για όσους επιζήσουν από την σέκτα αυτή.

Ø  2370 μ.Χ.: Για καλή τύχη των τομεαρχών, οι εχθροί τους κάθε άλλο ήταν παρά ενωμένοι. Θα έκαναν τα πάντα για να σώσουν τους εαυτούς τους· μέχρι και τους συντρόφους τους θα πρόδιδαν, όπως αποδείχθηκε…

 

Ø  1 π.Κ.: Μετά από τεράστια σφαγή κατά των επιτιθέμενων, οι Τομεάρχες επικρατούν στον πόλεμο και δέχονται τους επιζήσαντες συμμάχους τους στα Τάρταρα, αποκλείοντας μόνο τους ελάχιστους αλλοθρήσκους. Συνολικά στα Τάρταρα βρίσκεται τώρα το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Ø  2373 μ.Χ.: Η απόφαση αυτή επρόκειτο να έχει άσχημες συνέπειες για τους ανθρώπους των Ταρτάρων, καθώς τα αποθέματα τροφής που είχαν συγκεντρωθεί, όπως γρήγορα επρόκειτο να αποδειχθεί, δεν θα ήταν αρκετά για την επιβίωση ενός τόσο μεγάλου πληθυσμού.

 

 

Παγκόσμιος χάρτης της εξάπλωσης της περιβαλλοντολογικής καταστροφής

που κατέστρεψε τον πολιτισμό των Παλαιών. Κάθε χρωματική ζώνη,

αντιστοιχεί με μία χρονολογία (στο υπόμνημα), κατά την οποία τα εδάφη

της Γης με αυτό το χρώμα είχαν καταστεί ακατάλληλα για την υποστήριξη

της ζωής, λόγω της γοργής μεταμόρφωσης του πλανήτη σε ένα αρκετά

αφιλόξενο, απόκοσμο τοπίο. [κλικ επί της εικόνας για μεγέθυνση]

 

3.      Η Εποχή των Ταρτάρων

 

Ø  1 μ.Κ. (2374 μ.Χ.): Οι πύλες προς τα Τάρταρα σφραγίζουν οριστικά.

Ø  2 μ.Κ (2375 μ.Χ.).: Μεγάλος λιμός πέφτει στα Τάρταρα καθώς οι επιζώντες είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσους αρχικά είχαν υπολογίσει οι τομεάρχες.

Ø  3 μ.Κ. (2376 μ.Χ.): Τα τελευταία βόδια των Ταρτάρων εξαφανίζονται, καθώς οι πεινασμένοι εργάτες και στρατιώτες τα αποδεκατίζουν για να χορτάσουν.

Ø  4 μ.Κ. (2377 μ.Χ.): Η κατανάλωση του λεγόμενου «ταπεινού κρέατος» από τρωκτικά και έντομα των σπηλαίων θεωρείται πια φυσική καθημερινότητα για τις κατώτερες τάξεις των Ταρτάρων.

Ø  5 μ.Κ. (2378 μ.Χ.): Ο Ιερός Τιμόθεος ο Θεολόγος παρεμβαίνει κρυφά και αλλοιώνει την λειτουργία της Αίθουσας της Γνώσης. [Το περιστατικό αναφέρεται στα απόκρυφα απομνημονεύματα του Πέρσιους Βέρντε]

Ø  7 μ.Κ. (2380 μ.Χ.): Η πρώτη είσοδος γόνου Τομεάρχη στην Αίθουσα της Γνώσης, οδηγεί στον αιφνίδιο θάνατο του νεαρού από ανακοπή. Ο Ιερός Τιμόθεος προσπαθεί ανεπιτυχώς να απαγορεύσει την λειτουργία της Αίθουσας.

Ø  9 μ.Κ. (2382 μ.Χ.): Θάνατος του Ιερού Τιμόθεου του Θεολόγου σε πολύ βαθύ γήρας.

Ø  12 μ.Κ. (2385 μ.Χ.): Η ζωή είναι σχεδόν αδύνατη στο μεγαλύτερο μέρος της Γης. Οι τελευταίοι κάτοικοι της Επιφάνειας καταφεύγουν κοντά στους πόλους του πλανήτη, όπου ακόμα η ζωή είναι εφικτή.

Ø  17 μ.Κ. (2390 μ.Χ.): Μία νέα γενιά τοπαρχών αρχίζει να παίρνει τα ινία, αλλά η γενιά αυτή αποδεικνύεται πολύ πιο σκληρή από εκείνη των προκατόχων της.

Ø  22 μ.Κ. (2395 μ.Χ.): Μεγάλη θρησκευτική σύνοδος στην Ιερά Πολιτεία αποφασίζει για την συνέχιση του έργου του ιερατείου της μεγάλης μητέρας θεάς.

Ø  25 μ.Κ. (2398 μ.Χ.): Οι επιζώντες στην Επιφάνεια είναι πια λιγότεροι από 10.000 και ζουν συγκεντρωμένοι στις πολικές περιοχές του πλανήτη.

Ø  27 μ.Κ. (2400 μ.Χ.): Οι τομεάρχες συναποφασίζουν την περαιτέρω μείωση των δικαιωμάτων των εργατών τους, κάτι που οδηγεί σε εξέγερση.

Ø  29 μ.Κ. (2402 μ.Χ.): Η εργατική εξέγερση καταστέλλεται με τον πλέον βίαιο τρόπο. Η θανάτωση εργάτη δεν θεωρείται πλέον ούτε έγκλημα, ούτε και αμαρτία.

Ø  30 μ.Κ. (2403 μ.Χ.): Ο τελευταίος επιζώντας στην Επιφάνεια πεθαίνει. Το σύνολο της Ανθρωπότητας βρίσκεται πλέον στα Τάρταρα.

Ø  42 μ.Κ. (2415 μ.Χ.): Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των Ταρτάρων έχει ενταθεί πολύ περισσότερο. Ένας νέος λιμός διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Ø  44 μ.Κ. (2417 μ.Χ.): Συμφωνείται οι τομεάρχες να καταπολεμήσουν τον υπερπληθυσμό και το ιερατείο της μητέρας θεάς δίνει την ευλογία του σε μία σειρά από απάνθρωπες μεθόδους, όπως η συχνή χρήση της ποινής του θανάτου ακόμα και για πλημμελήματα εκ μέρους ατόμων των κατωτέρων τάξεων, η εξαντλητική μέχρι τελικής πτώσης ακατάπαυστη εργασία στα ορυχεία που θα δημιουργούσε νέο ζωτικό χώρο και η διεξαγωγή προμελετημένων πολέμων που στόχο θα είχαν την σφαγή πληθυσμών.

Ø  72 μ.Κ. (2445 μ.Χ.): Γίνεται η πρώτη εξέταση της Επιφάνειας που έχει πλέον μεταμορφωθεί σε εξωγήινο τοπίο. Ελάχιστα είδη, κυρίως μικροβιακής ζωής, αντέχουν ακόμα, ενώ έχει εξαφανιστεί το γλυκό νερό σε υγρή μορφή και το μεγαλύτερο μέρος των θαλασσών. Μόνο εκεί που ήταν κάποτε οι ωκεανοί υπάρχουν ακόμα κάποιες ικανές ποσότητες υγρού νερού.

Ø  120 μ.Κ. (2493 μ.Χ.): Ο αριθμός των τομεαρχών είναι πια οκτώ φορές μικρότερος από εκείνον αμέσως μετά την Κάθοδο, καθώς οι τομείς συνενώνονται μεταξύ τους μετά από δυναστικούς γάμους, παρά την προσπάθεια του ιερατείου να περιορίσει το φαινόμενο.

Ø  185 μ.Κ. (2558 μ.Χ.): Ο Πέδρο ο Τρελός μπαίνει για πρώτη φορά στην Αίθουσα της Γνώσης, κάτι που τον οδηγεί σε παραφροσύνη.

Ø  188 μ.Κ. (2561 μ.Χ.): Ο Πέδρο ο Τρελός καταφέρνει να ανακτήσει τα λογικά του και την θέση του ως διάδοχος τομεάρχης, παρά τις αντιρρήσεις του ιερατείου που γίνεται έκτοτε εχθρός του.

Ø  191 μ.Κ. (2564 μ.Χ.): Ο Πέδρο ο Τρελός παντρεύεται την κόρη τομεάρχη, παίρνοντας ως προίκα τον ορισμό του ως πρώτου διαδόχου και του τομέα του πεθερού του.

Ø  194 μ.Κ. (2567 μ.Χ.): Μεγάλος σεισμός συνταράσσει τα Τάρταρα με πάρα πολλούς νεκρούς από όλες τις κάστες. Οι τομεάρχες γονείς του Πέδρο σκοτώνονται, το ίδιο και ο πεθερός του, με αποτέλεσμα ο Πέδρο ο Τρελός να γίνει Τομεάρχης και να συνενώσει τους τρεις τομείς, αποκτώντας περισσότερη ισχύ απ’ ό,τι οποιοσδήποτε άλλος στα Τάρταρα.

Ø  196 μ.Κ. (2569 μ.Χ.): Ο Πέδρο ο Τρελός ξεκινά την κατάκτηση των Ταρτάρων, ενσωματώνοντας στην επικράτειά του δύο ακόμα γειτονικούς του τομείς, για να ενοποιήσει και γεωγραφικά την επικράτειά τους.

Ø  197 μ.Κ. (2570 μ.Χ.): Το Ιερατείο προσπάθησε να αποσπάσει εγγυήσεις από τον Πέδρο τον Τρελό ότι θα σταματήσει την επεκτατική του πολιτική και ότι θα μοιράσει την επικράτειά σε όλα του τα παιδιά του και όχι μόνο στο μεγαλύτερο, για να περιοριστεί η δύναμη των κληρονόμων του. Ο Πέδρο εκμεταλλεύτηκε την περίοδο των συνομιλιών για να αναδιοργανώσει το στράτευμά του, αλλά τελικά αρνήθηκε.

Ø  198 μ.Κ. (2571 μ.Χ.): Ο Πέδρο ο Τρελός επιτίθεται στον μετέπειτα πορτοκαλί Τομέα που τότε είχε κρυφή συμμαχία με τον μετέπειτα πράσινο και τον μετέπειτα γκρίζο τομέα που έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Η πρόοδος των δυνάμεων του Πέδρο είναι πια αργή.

Ø  199 μ.Κ. (2572 μ.Χ.): Με πρωτοβουλία του Ιερατείου, γίνεται συνέλευση όλων των Τομεαρχών εκτός του Πέδρο του Τρελού και αποφασίζεται η θέσπιση της Παγκόσμιας Στρατιάς, η οποία θα μπορούσε να συναχθεί εκτάκτως, για να αντιμετωπίσει παγκόσμιες στρατιωτικές απειλές, όπως ο Πέδρο ο Τρελός.

Ø  200 μ.Κ. (2573 μ.Χ.): Η Παγκόσμια Στρατιά συγκρούεται με τις δυνάμεις του Πέδρο του Τρελού, οι οποίες σταδιακά αρχίζουν να υποχωρούν.

Ø  202 μ.Κ. (2575 μ.Χ.): Ο πόλεμος τελειώνει με την πολιορκία του ανακτόρου του Πέδρο του Τρελού που κατέληξε σε ηρωική έξοδο των τελευταίων υπερασπιστών τους, υπό την αρχηγία του τομεάρχη τους που θεωρούσε εαυτόν τρόπον τινά άτρωτο. Ο Πέδρο ο τρελός έπεσε και η ειρήνη των τομεαρχών επανήλθε στα Τάρταρα.

Ø  203 μ.Κ. (2576 μ.Χ.): Κατόπιν παραίνεσης του ιερατείου, νέο παγκόσμιο συμβούλιο των Τομεαρχών απαγορεύει πλέον τις συνενώσεις τομέων, καθώς και την δυνατότητα ενός τομεάρχη να ελέγχει άμεσα πάνω από έναν τομείς.

Ø  204 μ.Κ. (2577 μ.Χ.): Η επικράτεια του Πέδρο του Τρελού διαιρείται σε μικρότερες τοπαρχικές μονάδες, και ως τοπάρχες ορίζονται συγγενείς των νικητών τομεαρχών. Μία αψιμαχία στην περιοχή οδηγεί στον θάνατο ενός ξαδέρφου του τομεάρχη Ντ’ Οράνζ από ανθρώπους του τότε τομεάρχη Σβαρτς, ξεκινώντας έτσι την έχθρα μεταξύ των δύο οικογενειών.

Ø  303 μ.Κ. (2676 μ.Χ.): Στον γκρίζο Τομέα, γεννιέται ο Μπεν Γκρέυ.

Ø  320 μ.Κ. (2693 μ.Χ.): Ο Τόμπιν Γκρέυ μπαίνει στην Αίθουσα της Γνώσης, αλλά η εμπειρία του εκεί του αφήνει ένα μεγάλο ψυχολογικό τραύμα που ταράζει τον αδελφό του, Μπεν.

Ø  321 μ.Κ. (2694 μ.Χ.): Ο Μπεν Γκρέυ γίνεται ιερέας της μεγάλης μητέρας θεάς, προκειμένου να αποφύγει την είσοδό του στην Αίθουσα της Γνώσης.

Ø  325 μ.Κ. (2698 μ.Χ.): Στον πράσινο τομέα γεννιούνται ο Έκτορας και η Αιμιλία Βέρντε.

Ø  328 μ.Κ. (2701 μ.Χ.): Στα ορυχεία του μπλε τομέα, γεννιέται η Λιζ, η οποία όμως χάνει τους γονείς της σε μία φυσική καταστροφή. Η ίδια όμως σώζεται από τον πατέρα Μπεν, ο οποίος την υιοθετεί για να την μεγαλώσει σαν δικό του παιδί.

Ø  342 μ.Κ. (2715 μ.Χ.): Η νεαρή Λιζ, παρακινούμενη από τον πατέρα Μπεν, εισέρχεται στην Ιερή Ακαδημία, προκειμένου να γίνει ιέρεια της μεγάλης μητέρας θεάς και σύντομα κερδίζει την εύνοια του δασκάλου της, πατέρα Μάξιμους.

Ø  343 μ.Κ. (2716 μ.Χ.): Ο Έκτορας και η Αιμιλία Βέρντε μπαίνουν στην Αίθουσα της Γνώσης, κάτι που οδηγεί την Αιμιλία στο να αφαιρέσει την ίδια της την ζωή. Ο πατέρας τους, Τζούλιο Βέρντε, ο τομεάρχης του πράσινου τομέα ταράσσεται με τον θάνατο της κόρης του, με αποτέλεσμα η καρδιά του να τον προδώσει και να πεθάνει, αφήνοντας στην θέση του τομεάρχη τον νεαρό και άπειρο ακόμα Έκτορα στο μέσω μίας τρομερής κρίσης στον πράσινο Τομέα. Ο Έκτορας προβαίνει σε ακραία μέτρα για να επιλύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, αψηφώντας τις υποδείξεις του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Τομεαρχών με αποτέλεσμα να γίνει γνωστός ως ο Σφαγέας της Υπερσήραγγας 48.

Ø  344 μ.Κ. (2717 μ.Χ.): Ο Έκτορας Βέρντε δεν αντέχει το βάρος των αποφάσεών του, βυθίζεται στην κατάθλιψη και αρχίζει να έχει αυτοκαταστροφική συμπεριφορά που θα τον οδηγήσει στην πρώτη από μία σειρά παραπάνω από μία αποτυχημένων αποπειρών αυτοκτονίας.

Ø  345 μ.Κ. (2718 μ.Χ.): Η Λιζ αποφοιτά από την Ιερή Ακαδημία, έχοντας επιτύχει να κερδίσει τις εντυπώσεις των δασκάλων της και εντάσσεται στο ιερατείο της μεγάλης μητέρας θεάς. Ωστόσο γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε φανταστεί και ότι η απόφασή της να γίνει ιέρεια θα μπορούσε να τις στοιχήσει τα όνειρα και την ευτυχία της.

Ø  346 μ.Κ. (2719 μ.Χ.): Η μητέρα Λιζ καλείται να τελέσει επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως της Αιμιλίας Βέρντε, για λογαριασμό του Έκτορα. Η επεισοδιακή τους γνωριμία σύντομα τους φέρνει αρκετά κοντά, με αποτέλεσμα να ανακαλύψουν την αγάπη και την λύτρωση ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, ξεκινώντας μία παράνομη και ανίερη (για την θρησκεία της μεγάλης μητέρας θεάς), σχέση. Εκτός όμως από τον έρωτά τους, τους δένει και μία κρυφή ελπίδα να αλλάξουν την ζοφερή πραγματικότητα του κόσμου τους προς το καλύτερο.

Ø  347 μ.Κ. (2720 μ.Χ.): Η σχέση της Λιζ και του Έκτορα δεν μπορεί πια να παραμείνει κρυφή, ενώ οι μεταρρυθμίσεις τους στον πράσινο τομέα έχουν αρχίσει να ενοχλούν τους άλλους Τομεάρχες που ήδη έχουν αρχίσει να μηχανορραφούν εναντίον τους. Μία σύγκρουση τους με το κατεστημένο των Ταρτάρων είναι πια δεδομένη, αλλά μέχρι πού είναι οι δυο τους διατεθειμένοι να φτάσουν, προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους;

 

4.      Το «προφητευμένο» τέλος του κόσμου

 

Ø  1041 μ.Κ. (3414 μ.Χ.): Το έτος κατά το οποίο, σύμφωνα με την Προφητεία του Πύρινου Ολέθρου θα έρθει η συντέλεια του κόσμου και το τέλος των Ταρτάρων, κάτι που πλέον είναι γνωστό μόνο στα μέλη της ανώτερης κάστας και στους πιο υψηλόβαθμους ιερείς. Η βεβαιότητα του τέλους, σε συνδυασμό με την παραδοχή ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αποφευχθεί αποτελεί σημαντικό παράγοντα που επηρεάζει καταλυτικά την ψυχοσύνθεση των τομεαρχών.