Η θρησκεία της μεγάλης μητέρας θεάς

 

Η θρησκεία της μεγάλης μητέρας θεάς είναι το επίσημο και παράλληλα μόνο επιτρεπόμενο θρησκευτικό σύστημα όλων των Τομέων των Ταρτάρων, κατά το έτος 346 μ.Κ., οπότε και αρχίζει η ιστορία του βιβλίου. Πρόκειται για μία θρησκεία άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατοίκηση των Ταρτάρων, αλλά και με το καστικό σύστημα που επικρατεί σε αυτά.

 

Ιστορία της θρησκείας της μητέρας θεάς

Η θρησκεία της μεγάλης μητέρας θεάς εμφανίστηκε στην Επιφάνεια, το μακρινό 78 π.Κ., όταν ο εμπνευστής και προφήτης της, Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος, άρχισε να κηρύττει τα διδάγματά του σε έναν κόσμο που σταδιακά κατέρρεε, πολιτικά και οικολογικά, μετά την Μεγάλη Τιμωρία, υποσχόμενος την σωτηρία από τον αφανισμό, βαθιά μέσα στην σκοτεινή αγκαλιά της Γης. Έξι μόλις χρόνια αργότερα, η θρησκεία της μεγάλης μητέρας θεάς αναγνωρίστηκε ως μία από τις επίσημες θρησκείες του κόσμου, γνωρίζοντας τεράστια διάδοση μεταξύ των απελπισμένων ανθρώπων της εποχής.

Η γρήγορη αυτή εξάπλωση της νέας θρησκείας θα οδηγούσε στον θρησκευτικό πόλεμο των ετών 65-58 π.Κ., στο πλαίσιο του οποίου θα επικρατούσε ολοκληρωτικά, όντας έκτοτε η μεγαλύτερη σε αριθμό πιστών θρησκεία στον κόσμο. Η γρήγορη μεταστροφή τόσων ανθρώπων ενισχύθηκε έτι περαιτέρω όταν, κατά το έτος 59 π.Κ., λίγο πριν το τέλος του πολέμου, ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος παρέδωσε στην ανθρωπότητα, κατόπιν θεϊκής επιφοιτήσεως, όπως ισχυρίστηκε, την θεραπεία για έναν μεγάλο λοιμό που μάστιζε τους εξαθλιωμένους ανθρώπους της εποχής.

Το 57 π.Κ., χάριν της επιρροής του Ιερού Ματθαίου του Θεολόγου και των θρησκευτικών του ακολούθων, επετεύχθη η έναρξη του Προγράμματος Τάρταρος, της κατασκευής δηλαδή του υποχθόνιου κόσμου των Ταρτάρων, το οποίο έκτοτε θα απορροφούσε κονδύλια από την χρηματοδότηση του Προγράμματος Κριός που υποσχόταν απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την πλανητική φυλακή που έφτιαξαν για αυτήν οι Τιμωροί.

Δύο χρόνια αργότερα, το 55 π.Κ., ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος θα ολοκλήρωνε και το τελευταίο από τα 124 ιερά βιβλία του, αποκρυσταλλώνοντας τις διδαχές της μεγάλης μητέρας θεάς, οι οποίες ελάχιστα θα παρέκκλιναν από τα γραπτά του, κατά τους επόμενους αιώνες.

Το έτος 13 π.Κ., το καστικό σύστημα των Ταρτάρων εγκαθιδρύεται κατά τις απαιτήσεις της θρησκείας της μεγάλης μητέρας θεάς, όπως αυτές αναφέρονται στο ιερό βιβλίο «Νόμοι της Καθόδου» του Ιερού Ματθαίου του Θεολόγου.

Δύο έτη αργότερα, το 11 π.Κ., αποφασίζεται ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επιλογή εποίκων για τον υπόγειο κόσμο των Ταρτάρων, η υπαγωγή του υποψηφίου στην εκκλησία της μεγάλης μητέρας θεάς, η οποία ως τότε, ούτως ή άλλως είχε αγκαλιάσει την ολότητα σχεδόν του ανθρώπινου πληθυσμού. Έτσι κανείς αλλόθρησκος δεν κατέβηκε στα Τάρταρα μέχρι το έτος 1 μ.Κ., οπότε και οι πύλες των Ταρτάρων σφραγίστηκαν από μέσα, αφήνοντας τους ανθρώπους έξω από αυτές να περιμένουν τον θάνατο που θα ερχόταν κάποια στιγμή μέχρι το έτος 30 μ.Κ., οπότε και η ζωή στην Επιφάνεια της Γης θα γινόταν πλέον αδύνατη.

Μετά τον θάνατο του Ιερού Τιμόθεου του Θεολόγου, κατά το έτος 9 μ.Κ., έλαβε χώρα συνέλευση του υψηλόβαθμου ιερατείου της μεγάλης μητέρας θεάς, όπου και αποφασίστηκε η ισόβια εκλογή ενός Ανώτατου Ιερέα, ο οποίος θα οριζόταν ως αρχηγός της θρησκείας και συνεχιστής του έργου του Ιερού Τιμόθεου του Θεολόγου.

Στους αιώνες που ακολούθησαν, η εξουσία του ιερατείου της μεγάλης μητέρας θεάς εξακολουθούσε να ασκείται διακριτικά, χωρίς να σημειωθούν αξιόλογες αντιδράσεις απέναντι στο καστικό σύστημα, την θρησκεία ή το ιερατείο της μεγάλης μητέρας θεάς. Μόνη εξαίρεση αποτέλεσε η κρίσιμη περίοδος της Τυραννίας του Πέδρο του Τρελού (194-202 μ.Κ.), κατά την οποία ο εν λόγω υπερ-τομεάρχης αποφάσισε να θεωρήσει τον εαυτό του θεό και να ζητήσει από τους υπηκόους του να τον λατρεύουν ως τέτοιο. Φυσικά, η κατάσταση επανήλθε στα φυσιολογικά, αμέσως μετά την πτώση του Πέδρο του Τρελού και την επικράτηση της Παγκόσμιας Στρατιάς.

 

Μυθολογία της θρησκείας της μεγάλης μητέρας θεάς

Σύμφωνα με την θρησκεία της μεγάλης μητέρας θεάς, υπάρχουν δύο αυθύπαρκτες θεϊκές μορφές, μία θεϊκή  δυάδα: ο πατέρας θεός και η μητέρα θεά. Ο πατέρας θεός αποτελεί την προσωποποίηση της δικαιοσύνης και της αρμονίας, ενώ η μητέρα θεά προσωποποίηση της αγάπης και της συγχώρεσης. Το Σύμπαν και τα πάντα μέσα σε αυτό δημιουργήθηκαν από την ένωση των δύο αυτών θεών, οι οποίοι αφού έφτιαξαν την Γη και τα άλογα πλάσματα που κατοικούν σε αυτήν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν και τους Παλαιούς, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του θεϊκού ζεύγους. Η Πλάση των Παλαιών, σύμφωνα με την θρησκεία της μητέρας θεάς, έγινε κατά το έτος 202274 π.Κ.

Σκοπός του θεϊκού ζεύγους ήταν να φτιάξουν ένα πλάσμα ικανό να συνομιλεί με τους ίδιους τους θεούς και να δαμάζει την φύση γύρω του με την δύναμη της ευστροφίας του. Όμως δεν ήθελαν να φτιάξουν τους Παλαιούς τέλειους εξ αρχής, αλλά όρισαν γι’ αυτούς μία πορεία ανάπτυξης, μέχρι να φτάσουν στην πλήρη αξιοποίηση των δυνάμεών τους, στην οποία το θεϊκό ζευγάρι τους οδηγούσε με τα υπερφυσικά του σημάδια.

Το πρώτο απ’ αυτά τα σημάδια ήταν η εντολή της μητέρας θεάς στους Παλαιούς να κατακτήσουν τον κόσμο, κάτι που τους έκανε να εγκαταλείψουν το προγονικό τους λίκνο και να εξαπλωθούν προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, αλλά το πιο σημαντικό ήταν όταν ο πατέρας θεός τους δίδαξε να φτιάχνουν τον Άρτο του Πολιτισμού, τον οποίο τρώγοντας θα πετύχαιναν την Αφύπνιση των Παλαιών, κατά το έτος 11224 π.Κ., σύμφωνα με την θρησκεία της μητέρας θεάς.

Οι Παλαιοί Έκτοτε θα εξελίσσονταν γοργά σε πλάσματα με τεράστιες δυνάμεις και ικανότητες, οι οποίοι θα μεταμόρφωναν ολόκληρο τον κόσμο κατά τις Τέσσερεις Χρυσές Εποχές τους (3826-3451 π.Κ., 2745-1798 π.Κ., 824-360 π.Κ. και 240-100 π.Κ.). Όμως μαζί με τις ικανότητες και την σοφία τους, οι Παλαιοί ανέπτυξαν ακόμα σε πολύ μεγάλο βαθμό και τον εγωισμό τους, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αμφισβητήσουν μέχρι και την αναγκαιότητα της ύπαρξης του θεϊκού ζεύγους και πρωτίστως του ουράνιου θεϊκού πατέρα, του οποίου τα εγγύτερα απόκοσμα βασίλεια, η Σελήνη και ο Άρης ήταν πλέον προσιτά για τους Παλαιούς.

Η ύβρις τους αυτή όμως, σύμφωνα με την θρησκεία της μεγάλης μητέρας θεάς, εξόργισε τον ουράνιο πατέρα θεό, ο οποίος κάποια στιγμή, αγανακτισμένος με τις αμαρτίες και την ύβρη των Παλαιών, αποφάσισε την ολοκληρωτική καταστροφή του δημιουργήματός του και διέταξε του ουράνιους Τιμωρούς, αγγελικά όντα που βρίσκονται αέναα στις υπηρεσίες του, να επιβάλλουν το θέλημά του. Οι Τιμωροί, κατέστρεψαν εν ριπή οφθαλμού τους Παλαιούς που είχαν διαρρήξει τα ουράνια πέπλα του πατέρα θεού και έπειτα τιμώρησαν τους Παλαιούς της Γης, καταστρέφοντας τον κόσμο τους και σκοτώνοντας εύκολα όλους όσους τόλμησαν να τους αντισταθούν.

Η μεγάλη μητέρα θεά τότε, βλέποντας το κακό που έπληττε τα παιδιά της, επέλεξε ανάμεσα στους Παλαιούς έναν νεαρό άνδρα και τον έχρησε Προφήτη της. Αυτός δεν θα ήταν άλλος από τον Ιερό Ματθαίο τον Θεολόγο. Ο Προφήτης θα παρακινούσε τους αδελφούς του να κατέβουν κάτω από την ετοιμοθάνατη Επιφάνεια, βαθιά μέσα στην σκοτεινή αγκαλιά της χθόνιας μεγάλης μητέρας θεάς, εκεί όπου οι Τιμωροί δεν θα μπορούσαν ποτέ να κατέβουν για να τελειώσουν το αποτρόπαιο έργο τους.

Η μεγάλη μητέρα θεά ωστόσο, θέλησε οι τελευταίοι αυτοί άνθρωποι που θα έσωζε να έμπαιναν σε έναν δρόμο εγκράτειας και αρετής, ούτως ώστε να μπορέσει να παρακαλέσει τον πατέρα θεό εκ μέρους τους για την συγχώρεσή τους από αυτόν. Έτσι τους έδωσε μόνο όσα τους ήταν απολύτως απαραίτητα, για να ξεχάσουν τις ακόλαστες πολυτέλειες και τις απολαύσεις των Παλαιών που τους οδήγησαν στην απώλεια. Και επίσης, ορίστηκε για τους ανθρώπους των Ταρτάρων ένα αυστηρό καστικό κοινωνικό σύστημα, το οποίο επίσης θα βοηθούσε τους ανθρώπους των Ταρτάρων να εξαγνιστούν και να ανακτήσουν την εύνοια του πατέρα θεού.

Στις «Προφητείες περί του Μέλλοντος Αιώνος», άλλο ένα από τα ιερά βιβλία της θρησκείας της μητέρας θεάς, αναφέρεται σαφώς ότι ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος είχε προφητεύσει ότι θα ερχόταν κάποια μέρα -άγνωστο πόσο μακριά στο μέλλον, καθώς μονάχα ο θεός πατέρας γνωρίζει το ακριβώς πότε- που η Τιμωρία κατά των Παλαιών θα τελείωνε, καθώς θα εξαντλείτο η οργή του πατέρα θεού. Τότε, η μητέρα θεά θα εμφανιζόταν στα παιδιά της και θα τους ανακοίνωνε ότι είναι και πάλι ελεύθερα να ανακτήσουν την ξανά ολοζώντανη Επιφάνεια και να εγκαταλείψουν τους αυστηρούς και καταπιεστικούς «Νόμους της Καθόδου».

Σε αυτό το φωτεινό μέλλον προσδοκώντας, οι αναρίθμητοι άνθρωποι των Ταρτάρων θα συνέχιζαν να δουλεύουν ακατάπαυστα, πιστεύοντας ότι και η παραμικρή παρέκκλιση από τα όσα απαιτούσε η θρησκεία και οι ιερείς της, θα μπορούσε να καθυστερήσει την «Ημέρα της Εξόδου» κατά αρκετές δεκαετίες ή και αιώνες.

  

Το ιερατείο της μητέρας θεάς

Το «Θεϊκό Κάλεσμα», ένα από τα ιερά βιβλία της θρησκείας της μεγάλης μητέρας θεάς που έγραψε ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος -και παράλληλα ένα από τα ογκωδέστερα που έγραψε- περιγράφει ακριβώς την λειτουργία του ιερατείου της θρησκείας αυτής μέσα στην κοινωνία, τις εσωτερικές του λειτουργίες και διεργασίες, το εθιμοτυπικό του και πολλά άλλα πράγματα.

Βασική αποστολή των ιερέων και των ιερειών της μεγάλης μητέρας θεάς αποτελεί ο έλεγχος της κάστας των Τομεαρχών, η διαμεσολάβηση για την αποφυγή εντάσεων, τόσο μεταξύ των Τομεαρχών, όσο και κοινωνικών, μεταξύ των καστών, η διατήρηση της πίστης και η τέλεση ιεροτελεστιών. Αναφέρεται επίσης στα ιερά βιβλία, ότι οι ιερείς πρέπει ακόμα να βοηθούν όσους χρειάζονται την βοήθειά τους, αλλά αυτό σε γενικές γραμμές δεν γίνεται παρά μόνον σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις που επιτρέπουν να φανεί προς τα έξω η ευεργετική επίδραση του ιερατείου στην κοινωνία.

Τα ιερά βιβλία αναφέρουν σαφώς ότι στο ιερατείο πρέπει να συνυπάρχουν και άνδρες και γυναίκες με την ιδιότητα του ιερέα και της ιέρειας αντιστοίχως. Ωστόσο, πουθενά δεν αναφέρεται ότι η παρουσία των δύο φύλων στο ιερατείο πρέπει να είναι ισότιμη και έτσι -παρά την θηλυκή φύση της θεότητας που κυρίως λατρεύεται- το ιερατείο είναι κυρίως ανδροκρατούμενο, καθώς σπάνια γυναίκες ιέρειες αναρριχούνται μέχρι τους υψηλότερους ιερατικούς βαθμούς και ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει αναλάβει γυναίκα την θέση του Ανώτατου Ιερέα -καίτοι κάτι τέτοιο δεν απαγορεύεται να συμβεί.

Επίσης, το ίδιο ιερό βιβλίο κάνει λόγο για το ότι ιερείς μπορεί να γίνουν άτομα προερχόμενα από οποιαδήποτε κοινωνική κάστα, αλλά και πάλι χωρίς να ορίζεται ποσόστωση, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των ιερέων να προέρχονται από την κάστα των γιατρών, ενώ η κάστα των εργατών να εκπροσωπείται στο ελάχιστο. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με την κάστα των τομεαρχών που επίσης στέλνει λίγους εκπροσώπους της στο ιερατείο, αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή δεν μπορεί να το κάνει· απλά οι περισσότεροι ανήκοντες σε αυτήν την κάστα θα έπρεπε να περιοριστούν σε μία πιο ταπεινή ζωή στην Ιερή Πολιτεία, εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους κατοίκους των Ταρτάρων οι οποίοι μπαίνοντας εκεί θα ζούσαν έκτοτε πολύ καλύτερα απ’ ότι είχαν συνηθίσει μέχρι τότε.

Παρά το γεγονός ότι η λατρευόμενη θεότητα ήταν γυναικεία,

το ιερατείο της μεγάλης μητέρας θεάς παρέμενε ανδροκρατούμενο,

με τα δύο τρίτα των ιερέων να είναι άνδρες, ποσοστό πολύ μικρότερο

από το αντίστοιχο των ανδρών ιερέων στα ανώτερα αξιώματα, όπου

σπανίως κατάφερναν να ανελιχθούν γυναίκες ιέρειες.

[Κλικ επί της εικόνας για μεγέθυνση]

Ανέκαθεν το ιερατείο δομείτο πάνω σε μία συγκεκριμένη ιεραρχία. Στην κορυφή της ιεραρχίας αυτής βρίσκεται η θέση του Ανώτατου Ιερέως, την οποία πρώτος κατείχε ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος. Στα χρόνια κατά τα οποία λαμβάνει χώρα η πλοκή του βιβλίου την θέση αυτή κατέχει ο Ανώτατος Ιερέας Κλόντιους. Ο Ανώτατος Ιερέας εκλέγεται διά βίου από την συνέλευση των Αρχιερέων, από την οποία και προέρχεται. Οι Αρχιερείς εκλέγονται με την σειρά τους μεταξύ των πλέον υψηλόβαθμων ιερέων: εκείνων που κατέχουν τα Ιερά Οφίκια της Ιερής Πολιτείας, των Αρχιεπισκόπων των Τομέων, των Ανακτορικών Ιερέων και των επτά Πρυτάνεων της Ιερής Ακαδημίας. Οι κατέχοντες τα Ιερά Οφίκια ελέγχουν διάφορους Διοικητικούς Ιερείς της Ιερής Πολιτείας, Ιερείς σχεδιασμού Αποστολών και Αρχιερατικούς Συμβούλους. Οι Διοικητικοί ιερείς πάλι έχουν υπό την εποπτεία τους επίκουρους διοικητικούς ιερείς, ιερείς επόπτες, ιερείς γιατρούς και τους ευάριθμους ιερουργούντες ιερείς της Ιερής Πολιτείας. Οι Ιερείς σχεδιασμού Αποστολών ελέγχουν τους Απεσταλμένους Ιερείς, ενώ οι Αρχιερατικοί Σύμβουλοι πλαισιώνονται από Αρχιερατικούς Ακολούθους. Οι Αρχιεπίσκοποι των Τομέων που ζουν εκτός της Ιερής Πολιτείας ελέγχουν τους Επισκόπους των Ενοτήτων, των διοικητικών δηλαδή υποδιαιρέσεων του κάθε Τομέα. Οι τελευταίοι εποπτεύουν τους Προκαθήμενους των Επιπέδων και εκείνοι πάλι είναι υπεύθυνοι για τους πολυάριθμους Πρεσβύτερους ιερείς των στοών ή των σπηλαίων με τους βοηθούς ιερείς τους. Οι ανακτορικοί ιερείς που ζουν στα ανάκτορα των τομεαρχών και στις επαύλεις των τοπικών διοικητών μπορούν, αλλά δεν απαιτείται να έχουν και κάποιους ανακτορικούς επίκουρους ιερείς για βοηθούς. Τέλος οι Ιεροί Πρυτάνεις της Ιερής Ακαδημίας εκλέγονται μεταξύ των Ιεροδιδασκάλων και των Ιερών ερευνητών. Οι Ιεροδιδάσκαλοι της Ιερής Ακαδημίας πλαισιώνονται από τους βοηθούς τους (που δεν έχουν προοπτικές ανέλιξης), αλλά και τους εκπαιδευόμενους ιεροδιδασκάλους.

Η ιεραρχική δομή του ιερατείου της μεγάλης μητέρας θεάς.

[Κλικ επί της εικόνας για μεγέθυνση]

Οι ιερείς και οι ιέρειες, ανεξαρτήτως της θέσης τους μέσα στο ιερατείο είναι υποχρεωμένοι να απαρνηθούν την κάστα προέλευσής τους και να ζουν με τρόπο ευλαβικό, σύμφωνα με το θέλημα της μεγάλης μητέρας θεάς. Θεμελιώδης υποχρέωση επίσης αποτελεί και η σεξουαλική αγνότητα των ιερέων και των ιερειών, η οποία στην περίπτωση των δεύτερων εξετάζεται και ιατρικώς, πριν την είσοδό τους στο ιερατείο της μεγάλης μητέρας θεάς. Οι ηδονές της σάρκας είναι απαγορευμένες για τους ιερείς, ανεξαρτήτως του αν εμπλέκουν μονάχα άτομα ανήκοντα στο ιερατείο ή όχι. Αν κάποιος ιερέας ή κάποια ιέρεια πιαστεί να σπάει αυτόν τον ιερό κανόνα, ακολουθεί αποβολή του/της από το ιερατείο της μεγάλης μητέρας θεάς. Αν δε η πράξη αυτή είχε γίνει με άτομο που δεν ανήκε στην κάστα προέλευσης του παραβάτη ιερέα ή με άλλον ιερέα προερχόμενο από διαφορετική κάστα, θα ακολουθούσε και η ποινή που προβλέπεται για την ανάμειξη του αίματος των καστών, η οποία είναι ο θάνατος. Μόνη εξαίρεση επί του τελευταίου θα ήταν μία ιέρεια να πέσει θύμα βιασμού από κάποιον ανήκοντα σε άλλη κάστα, κάτι το οποίο ναι μεν θα την ανάγκαζε να φύγει από το ιερατείο, αλλά δεν θα εφαρμοζόταν σε αυτήν η ποινή του θανάτου, αφού δεν ήθελε να συμμετέχει στην αμαρτία που έλαβε χώρα.

Όλοι οι ιερείς και οι ιέρειες περνούν ένα προπαρασκευαστικό στάδιο, κατά το οποίο φοιτούν στην Ιερή Ακαδημία, για να αποκτήσουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις για να κάνουν το μετέπειτα λειτούργημά τους. Με την περάτωση των σπουδών τους εκεί, διορίζονται σε κάποια θέση, βάσει των ικανοτήτων, των προσόντων, αλλά και της καστικής τους προέλευσης. Βγαίνοντας από την Ιερή Ακαδημία, ένας ιερέας ή μία ιέρεια συνήθως διορίζεται βοηθός ιερέα σε κάποια στοά ή σπήλαιο, μακριά από την Ιερή Πολιτεία, ενώ λίγο πιο δύσκολος είναι ο διορισμός ως ιερουργών ιερέων στην ίδια την Ιερή Πολιτεία ή και ως βοηθού ιεροδιδασκάλου στην Ιερή Ακαδημία. Ένας αριστεύσας ιερέας ή μία αριστεύσασα ιέρεια πάντως έχει επίσης την δυνατότητα να οριστεί ιερός απεσταλμένος (όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Λιζ, της πρωταγωνίστριας του βιβλίου), εκπαιδευόμενος ιεροδιδάσκαλος ή ιερέας ερευνητής. Επιπροσθέτως, αν έχει κάποιον ανώτερο να τον/την προωθήσει, μπορεί επίσης να επιλεγεί είτε για αρχιερατικός ακόλουθος στην Ιερή Πολιτεία, είτε ως επίκουρος ανακτορικός ιερέας εκτός αυτής. Για τις δύο τελευταίες αυτές θέσεις πάντως ένας άρρεν υποψήφιος έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιλεγεί απ’ ότι μία γυναίκα υποψήφια.

Οι ιερείς τέλος, ανάλογα με τον τόπο διαμονής και εργασίας τους, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: αυτούς που ζουν και εργάζονται στην Ιερή Πολιτεία, οι οποίοι θεωρούνται αρκετά τυχεροί, μεταξύ των συναδέλφων τους, αυτούς που ζουν στην Ιερή Πολιτεία, αλλά εργάζονται εκτός αυτής και εκείνους που ζουν και εργάζονται στους διάφορους Τομείς των Ταρτάρων. Μεταξύ των τελευταίων, οι συντριπτική πλειοψηφία ζει υπό αρκετά πιο αντίξοες συνθήκες απ’ ότι οι ιερείς στην Ιερή Πολιτεία, αλλά και πάλι πολύ καλύτερα από τους ντόπιους για τους οποίους ιερουργούν. Εξαίρεση αποτελούν μονάχα οι ιερείς που τοποθετούνται στα ανάκτορα των τομεαρχών, οι οποίοι συχνά ζουν καλύτερα κι από τους συναδέλφους τους στην Ιερή Πολιτεία.

 

Τα Απόκρυφα Ημερολόγια του Πέρσιους Βέρντε

Σύμφωνα με τα Απόκρυφα Ημερολόγια του Πέρσιους Βέρντε, τα οποία φυλάσσονται στο ανάκτορο της τομεαρχικής οικογένειας Βέρντε, στον Πράσινο Τομέα των Ταρτάρων, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό αναλήθειας στα όσα λέγονται από το επίσημο δόγμα της θρησκείας της μεγάλης μητέρας θεάς για την σχεδόν μυθική πλέον σύγκρουση μεταξύ των Παλαιών και των Τιμωρών. Τα ημερολόγια αμφισβητούν ευθέως την αγγελική φύση και την αθανασία των Τιμωρών, καθώς και την δράση τους για λογαριασμό ενός ουράνιου θεού πατέρα.

Τα Ημερολόγια ακόμα κάνουν σφοδρή κριτική στο έργο του προφήτη της θρησκείας της μεγάλης μητέρας θεάς και πρώτου Ανώτατου Ιερέα, Ιερού Τιμόθεου του Θεολόγου. Η θεϊκή έμπνευση του τελευταίου αμφισβητείται, ενώ υπονοείται μία ύποπτη σύνδεσή του με τα απάνθρωπα σχέδια των Τιμωρών. Μεταξύ των άλλων, κατηγορείται για την παρεμπόδιση της ολοκλήρωσης του Προγράμματος Κριός, για την υπομόχλευση βίαιων καταστάσεων και θρησκευτικών συγκρούσεων στα χρόνια πριν την Κάθοδο, για την εναντίωσή του στην εγκατάσταση της Αίθουσας της Γνώσης στα Τάρταρα και τελικά για την δολιοφθορά του μηχανισμού της, ο οποίος έκτοτε θα ήταν επικίνδυνος για τους μελλοντικούς του μύστες.

Τα Ημερολόγια τέλος κρατούν ζωντανή την ανάμνηση της Προφητείας του Πύρινου Ολέθρου, τονίζοντας την μακροχρόνια ματαιότητα του Προγράμματος Τάρταρος που εισηγήθηκε ο Ιερός Ματθαίος ο Θεολόγος, πράγμα που μεταξύ άλλων αντιβαίνει πλήρως στην Προφητεία της Εξόδου που αναφέρουν τα ιερά βιβλία.

Τα Απόκρυφα Ημερολόγια του Πέρσιους Βέρντε κρατούνται βεβαίως ασφαλή στην μεγάλη βιβλιοθήκη του πράσινου ανακτόρου, για τα μάτια λίγων και εκλεκτών. Αν η ύπαρξή τους διαρρεύσει άλλωστε και γίνει γνωστή στο ιερατείο, είναι πολύ πιθανό να διαταχθεί η εύρεση και καταστροφή τους για να αποφευχθεί η διάδοση του βλάσφημου λόγου τους. Στην έναρξη του βιβλίου μας, τα Ημερολόγια αυτά βρίσκονται στα χέρια του Έκτορα Βέρντε, του Τομεάρχη του Πράσινου Τομέα και συμπρωταγωνιστή της ιστορίας μας.

 

Σημείωση: Όλα όσα αναφέρονται εδώ, σχετίζονται με μία απολύτως φανταστική θρησκεία που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα και με πραγματικά θρησκευτικά πιστεύω.