Παρά την ύπαρξη
σημαντικών αντιπάλων για την μητέρα Λιζ και τον Έκοτρα Βέρντε μεταξύ των
ισχυρότερων ανθρώπων των Ταρτάρων, το μεγαλύτερο εμπόδιο που πρέπει να
αντιμετωπίσουν είναι οι Τιμωροί, η σκιώδης αυτή δύναμη που παρακολουθεί τα
τεκταινόμενα από το παρασκήνιο και κινεί τους τοπικούς τοπάρχες και το ιερατείο
σαν πιόνια πάνω στην σκακιέρα. Η ύπαρξη των Τιμωρών δεν ήταν κάτι κρυφό από
τους ανθρώπους των Ταρτάρων. Όλοι τους είχαν ακουστά, αλλά οι περισσότεροι τους
θεωρούσαν όντα μεταφυσικά, βγαλμένους μέσα από τους μύθους της θρησκείας της μητέρας θεάς. Ορισμένοι μάλιστα πίστευαν ότι ίσως και να μην υπήρχαν, παρά να
ήταν αποκυήματα της φαντασίας των ιερέων. Όμως οι Τιμωροί ήταν πραγματικοί.
Σύμφωνα με την θρησκεία
της μεγάλης μητέρας θεάς, οι Τιμωροί ήταν αγγελικά πλάσματα που βρίσκονταν στην
υπηρεσία του πατέρα θεού, της μίας από τις δύο θεϊκές μορφές, την ύπαρξη της
οποίας δέχεται η εν λόγω θρησκεία. Σύμφωνα με τον μύθο, ο πατέρας θεός, κατά το
ήμισυ υπαίτιος της δημιουργίας των Παλαιών που ζούσαν στα παραδείσια χρόνια
πριν την Κάθοδο, κάποια στιγμή εξοργίστηκε με την έπαρση και την αλαζονεία των
παιδιών του που μόλυναν τον κόσμο που τους έφτιαξε με τις αναρίθμητες αμαρτίες
τους. Αποφάσισε λοιπόν να στείλει τους Τιμωρούς του, με αποστολή να κατέβουν
στην Γη από τα ουράνια δώματα του πατέρα θεού και να αφανίσουν τους Παλαιούς.
Τότε όμως, η φιλεύσπλαχνη χθόνια μητέρα θεά, που επίσης ήταν συνυπεύθυνη για
την δημιουργία των Παλαιών, βλέποντας τον τρόμο και τον πόνο των παιδιών της,
άνοιξε τις αγκάλες της και πήρε μέσα της, στα βάθη της Γης, όσα παιδιά της
κατάφερε να διασώσει από τους Τιμωρούς, δίνοντάς τους την ιερή υπόσχεση, ότι
όσο κατοικούν τον υποχθόνιο κόσμο της θα είναι ασφαλή από την οργή του ουράνιου
πατέρα και των Τιμωρών του, η οποία μια μέρα στο μακρινό μέλλον σίγουρα θα
ξεθυμάνει, δίνοντας μία νέα ευκαιρία για τους ανθρώπους των Ταρτάρων.
Βέβαια, πολλά από όσα
λέγονται και αναφέρονται στα θρησκευτικά κείμενα για αυτούς τους Τιμωρούς δεν
είναι παρά υπερβολές, καλά μελετημένες, ούτως ώστε να παγιδέψουν τον πολύ κόσμο
μέσα σε έναν μεταφυσικό τρόμο, σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Ιερό Τιμόθεο τον
Θεολόγο, του οποίου η κρυφή ατζέντα, μάλλον δεν συμβάδιζε με εκείνη των
περισσότερων Παλαιών… Επί παραδείγματι, βασικό ψέμα των ιερών κειμένων είναι η
παρουσίαση των Τιμωρών ως πλάσματα αγγελικά και αθάνατα. Διότι και πρόκειται
για πλάσματα, φτιαγμένα από σάρκα και οστά, όπως και οι άνθρωποι και εξίσου
θνητά με αυτούς, καίτοι με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.
Αλήθεια είναι ωστόσο αυτό
που αναφέρουν οι γραφές της θρησκείας της μητέρας θεάς ότι οι Τιμωροί προήλθαν
από τον ουρανό, διότι κυριολεκτικά κατέβηκαν από τον ουρανό· όχι από κάποιο
μεταφυσικό πεδίο αιθέριας ύπαρξης, αλλά από το διάστημα, προερχόμενοι από
κάποιον μακρινό πλανήτη. Ήρθαν από μακριά, με εξ αρχής εχθρικές διαθέσεις. Όχι
για να υποτάξουν ή να κατακτήσουν, αλλά για να αφανίσουν βασανιστικά τους
Παλαιούς, βυθίζοντάς τους σε μία μακρά σπείρα θανάτου…
Αλλά γιατί έκαναν αυτό
που έκαναν στους Παλαιούς; Οι Τιμωροί, πίσω στο εξωγήινο αστρικό τους σύστημα,
κατασκεύασαν ένα πραγματικό τεχνολογικό θαύμα. Έφτιαξαν έναν τεράστιο
Υπερυπολογιστή, το μέγεθος του οποίου ήταν όσο ένας ολόκληρος πλανήτης και ο
οποίος, κατά τους κατασκευαστές τους, διέθετε απεριόριστη ικανότητα αλάνθαστης
προσομοίωσης του μέλλοντος. Και μεταξύ των προφητειών αυτού του μηχανήματος,
υπήρξε μία που έλεγε ότι μια μέρα μετά από αιώνες, οι απόγονοι των Παλαιών της
Γης θα κατέστρεφαν τους λεγόμενους Τιμωρούς και τον πολιτισμό τους.
Έτσι οι Τιμωροί
αποφάσισαν να χτυπήσουν την Ανθρωπότητα με όλη τους την δύναμη, όσο ακόμα δεν
διέθετε την τεχνολογική υπεροχή που ήταν απαραίτητη για να τους νικήσει. Αφού
κατέστρεψαν τις αποικίες των Παλαιών σε Άρη και Σελήνη, ύψωσαν το Φράγμα του
Θανάτου για να παγιδέψουν για πάντα την ανθρωπότητα στην Γη που πέθαινε. Και
ακόμα, επειδή ήθελαν να έχουν πάντα τους ανθρώπους των Ταρτάρων υπό τον έλεγχό
τους, κατάφεραν να διεισδύσουν κρυφά μέχρι εκεί, αποκτώντας τον έμμεσο έλεγχο
του ιερατείου, αλλά και των περισσότερων Τομεαρχών, εξασφαλίζοντας έτσι ότι οι
εξαθλιωμένοι άνθρωποι θα παραμείνουν υποταγμένοι και παθητικοί μέχρι τον
οριστικό τους αφανισμό…
Οι Τιμωροί που ζουν incognito στα Τάρταρα για να
εποπτεύουν τους ανθρώπους, όταν εντοπίζουν ένα ζήτημα που θα μπορούσε να
επιφέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα για τους σχεδιασμού τους, σε πρώτη φάση
κινούν υποχθόνια τα νήματα της εξουσίας για να πετύχουν τον σκοπό τους. Όταν
όμως αυτό δεν πιάνει, είναι διατεθειμένοι να επέμβουν και οι ίδιοι με βίαιο
τρόπο, αξιοποιώντας την τεράστια σωματική ισχύ τους και την ικανότητά τους να
μεταβάλλουν κατά βούληση την εξωτερική τους εμφάνιση, παίρνοντας όποια μορφή
θέλουν. Το τελευταίο καθιστά εξαιρετικά δύσκολο τον εντοπισμό τους, ενώ
διευκολύνει τους ίδιους να διεισδύουν με άνεση ακόμα και σε καλά φυλαγμένους
χώρους.
Στην κανονική τους μορφή,
τα εξωγήινα αυτά πλάσματα, είναι πράγματι τρομαχτικά, ενώ και οι ικανότητές
τους στην μάχη είναι εξαιρετικές.
«Όταν προσγειώθηκε μπροστά του, το
πλάσμα είχε αλλάξει την μορφή του. Δεν έμοιαζε πια με τον […]*, αλλά μάλλον με
κάποιον εφιάλτη. Το δέρμα του ήταν γκριζωπό, όμοιο με ερπετού, ενώ είχε
κατάμαυρα μάτια χωρίς άσπρο και δόντια μακριά και κοφτερά. Το πρόσωπό του δεν
είχε μύτη, ενώ τα αυτιά του ήταν μικροσκοπικά, στο μισό περίπου μέγεθος από το
ανθρώπινο». (Η Αίθουσα της Γνώσης, σελ. 141-142).
*
Το όνομα του ατόμου την μορφή του οποίου είχε πάρει ο εν λόγω Τιμωρός έχει
αφαιρεθεί, για την αποφυγή σημαντικού spoiler.
Πάντως, όσο τρομερή και
αν είναι η απειλή που αντιπροσωπεύουν οι Τιμωροί, όσο και αν πασχίζουν να το
κρύψουν από τους λίγους υποτακτικούς τους που ξέρουν όλη την αλήθεια, στην
πραγματικότητα ζουν με έναν ανείπωτο φόβο για το μέλλον του είδους και του πολιτισμού
τους. Ο Υπερυπολογιστής τους, το καμάρι του τεχνολογικού τους πολιτισμού είχε
προφητέψει το τέλος του πολιτισμού τους από τα χέρια των ανθρώπων της Γης. Ήταν
όμως εν τέλει η απόφασή τους να τους τιμωρήσουν για ένα έγκλημα που δεν είχαν
ακόμα διαπράξει σωστή; Ή μήπως θα μπορούσε να γίνει η πηγή μίας βαθιάς έχθρας
που θα μπορούσε, αν δεν προσέξουν, να επιφέρει το ολέθριο τέλος που εξ αρχής με
την παρέμβασή τους αυτή προσπάθησαν να αποφύγουν; Θα μπορούσε άραγε η προφητεία
του Υπερυπολογιστή τους να είναι τελικά αυτοεκπληρούμενη; Το σενάριο αυτό, όσο
και αν θεωρείται απίθανο από τους επιστήμονές τους, παραμένει πιθανό και για
τον λόγο αυτό οι εξελίξεις στον υποχθόνιο κόσμο των Ταρτάρων ενδιαφέρουν πολύ
τους Τιμωρούς.
Ακριβώς για αυτόν τον
λόγο άλλωστε, οι καινοτόμες -και ανίερες, σύμφωνα με το επίσημο ιερατείο-
αλλαγές που φέρνουν η μητέρα Λιζ και ο Έκτορας Βέρντε, όταν τελικά ενώνουν τις
δυνάμεις τους, κρούουν άμεσα τον κώδωνα του κινδύνου στους κρυφούς εξουσιαστές
του υπόγειου κόσμου τους, οι οποίοι γρήγορα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η
«μούσα της αναρχίας», όπως αποκαλούν την μητέρα Λιζ, θα μπορούσε να ανατρέψει
τα σχέδιά τους και άρα πρέπει πάση θυσία να την εξουδετερώσουν, με την βοήθεια
των ανθρώπων υποτακτικών τους. Γιατί όσο και αν είναι άνθρωποι, όπως η
αρχόντισσα Γκρέυ, ο άρχοντας Σβάρτς και ο Αρχιερέας Κλόντιους, αυτοί που έχουν
τις ηγετικές θέσεις, οι πραγματικοί, σκιώδεις εγκέφαλοι του συστήματος που
πολεμάει τους πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι άλλοι και πολύ πιο επικίνδυνοι
από αυτούς.
