Συνέντευξη στην Fani Koukousi για την σελίδα Η Μαγεία της Ανάγνωσης!!!!
Ημερομηνία δημοσίευσης συνέντευξης: 10 Αυγούστου 2023
Πηγή συνέντευξης: https://www.facebook.com/groups/804022264115645/permalink/999246931259843/
⏰6ο ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ⏰
Φιλοξενούμε τον συγγραφέα
Λεωνίδα Βασίλειο Μανιάτη.
Λεωνίδας-Βασίλειος
Μανιάτης
Καλώς ήρθατε σε ακόμη ένα
συγγραφικό ραντεβού. Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή να σας φιλοξενούμε στη νέα
μας στήλη κύριε Μανιάτη.
1. 🪄 Ξεκινώντας
θα ήθελα να μας πείτε ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
🗨️Από πολύ μικρός έτρεφα μεγάλη αγάπη
για τα βιβλία, κάτι στο οποίο αναμφιβόλως συνέβαλε το παράδειγμα και των δύο
γονιών μου, οι οποίοι, αν και τα αναγνωστικά τους ενδιαφέροντα απείχαν έτη
φωτός μεταξύ τους, κατάφεραν να μου μεταδώσουν την αγάπη για την λογοτεχνία ήδη
από την προσχολική μου κιόλας ηλικία, μυώντας με όσο μεγάλωνα σε διαφορετικές
λογοτεχνικές παραδόσεις και είδη. Επίσης και οι δυο τους, με ενθάρρυναν να
στοχάζομαι πάνω στην δομή της πλοκής των βιβλίων που διάβαζα, αλλά και να
προσπαθώ να εκφράζομαι λογοτεχνικά, δημιουργώντας τις δικιές μου ιστορίες. Αυτό
είχε ως αποτέλεσμα, ήδη από την εποχή που ήμουν στο Γυμνάσιο να αρχίσω
διάφορους πειραματισμούς με πεζά, αλλά και ποιητικά κείμενα, τα οποία όμως
ακόμα δεν είχα σκεφτεί να αξιοποιήσω. Λίγο αφού μπήκα στο Πανεπιστήμιο,
αποφάσισα να αρχίσω να συμμετέχω σε διάφορους διαγωνισμούς με κείμενά μου και
στο πλαίσιο των ετήσιων Βραβείων Larry Niven, αρκετές νουβελέτες μου κατάφεραν
κατά καιρούς να κερδίσουν βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, κάτι που άνοιξε τον
δρόμο για την έκδοση και δικών μου βιβλίων, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις
Συμπαντικές Διαδρομές. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί τρία βιβλία μου, αλλά και
διάφορα κείμενά μου σε ανθολογίες και ελπίζω στο μέλλον να ακολουθήσουν και
άλλα .
2.🪄 Γιατί
επιλέξατε να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία του φανταστικού και μάλιστα με
ιστορική φαντασία; Έπαιξαν ρόλο και οι σπουδές σας;
🗨️Κάτι που λατρεύω στην δημιουργία μίας
λογοτεχνικής ιστορίας, εκτός από την διαδικασία της πλοκής και την διαμόρφωση
των χαρακτήρων, είναι και η διαδικασία της λογοτεχνικής κοσμοπλασίας. Με τον
όρο αυτό, που συχνά αποδίδεται και με
την αγγλική λέξη worldbuilding, εννοείται η διαδικασία του να δημιουργήσει ένας
συγγραφέας τον κόσμο στον οποίο λαμβάνει χώρα η πλοκή της ιστορίας του και
ανάλογα με το κείμενο, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει διάφορες σφαίρες
κοσμοπλασίας: την κοινωνική (πώς είναι δομημένη η κοινωνία), την ιδεολογική
(ποιες ιδέες υπάρχουν στην κοινωνία αυτή και πώς συγκρούονται ή συνδέονται
μεταξύ τους), την θρησκευτική (σε τι πιστεύουν οι άνθρωποι την κοινωνίας
αυτής), την ιστορική (ποιες ιστορικές καταστάσεις διαμόρφωσαν την κοινωνία
αυτή), την γλωσσική (τι γλώσσες ομιλούνται στην κοινωνία αυτή), την πληθυσμιακή
(ποιες πληθυσμιακές ομάδες ζουν εκεί), την σφαίρα του couleur local, του
ιδιαίτερου χαρακτήρα (ποια στοιχεία υλικού κυρίως πολιτισμού, αλλά και ήθη και
έθιμα θα συναντήσει κανείς εκεί), την περιβαλλοντολογική (τι κλίμα επικρατεί
εκεί που εκτυλίσσεται η πλοκή), την γεωγραφική (τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά
της περιοχής), την βιολογική (τι ζώα και φυτά μπορεί να υπάρχουν εκεί), την
μικροβιακή (που αφορά ζητήματα υγείας και ασθενειών), την φυσική (ποιοι φυσικοί
κανόνες ισχύουν, αν όχι οι δικοί μας) και την μεταφυσική (τι υπάρχει στην
σφαίρα του μεταφυσικού).
Ωστόσο, για παράδειγμα
ένα ιστορικό μυθιστόρημα -που προσωπικά αγαπώ ως ανάγνωσμα- δεν δίνει στον
συγγραφέα μεγάλα περιθώρια ελιγμών στο κομμάτι της κοσμοπλασίας και το ίδιο
γίνεται και με πολλά άλλα είδη λογοτεχνίας σε μικρότερο βαθμό. Κι αυτό
συμβαίνει διότι ο κόσμος μέσα στον οποίο θα ενταχθεί η πλοκή είναι εξ ορισμού
πολιτισμικά, χωρικά και χρονικά συγκεκριμένος. Αυτό σημαίνει ότι για λόγους
ιστορικής συνέπειας, το κομμάτι της λογοτεχνικής φαντασίας οφείλει να
περιοριστεί από το κομμάτι της ιστορικής πληροφορίας.
Στην λογοτεχνία του
φανταστικού αντίθετα, τα πράγματα έχουν αλλιώς. Εδώ είναι θεμιτό η φαντασία να
ξεφεύγει από το υπαρκτό, μέχρι και να παράγει ολόκληρους κόσμους εκ του
μηδενός, ώστε να τοποθετήσει την πλοκή της εκεί. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο
συγγραφέας είναι ελεύθερος να περιγράφει πραγματικά ακραίες καταστάσεις, για να
δοκιμάσει έτσι την αντοχή, τον χαρακτήρα και την αποφασιστικότητα των
χαρακτήρων του, εξυψώνοντας την ισχύ της ανθρώπινης θέλησης και παράλληλα
προειδοποιώντας για δυνητικά επικίνδυνες καταστάσεις που ενδεχομένως να μην
είναι τόσο φανταστικές, όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Από τους τρεις κλάδους
πάντως της Λογοτεχνίας του Φανταστικού, έχω μία ιδιαίτερη προτίμηση για την
επιστημονική φαντασία, η οποία και εστιάζει αρκετά σε θέματα τεχνολογίας -τα
οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν μονοπωλούν το ενδιαφέρον της- και παράλληλα
μπορεί με ευκολία να πλοηγηθεί ανάμεσα στην ουτοπία και στην δυστοπία, με τρόπο
πολύ πιο κοντινό στην πραγματικότητα και εύκολα κατανοητό, απ’ ό,τι ας πούμε, η
κλασική φαντασία.
Όσον αφορά έπειτα την
ιστορική φαντασία, το κομμάτι της με το οποίο έχω ασχοληθεί είναι κυρίως η
εναλλακτική ιστορία, στην οποία ενυπάρχουν στοιχεία τόσο της ιστορικής
φαντασίας, όσο και της επιστημονικής φαντασίας. Και εδώ ακριβώς τοποθετείται το
«Αλέξανδρος και Σελήνη», το πρώτο μου βιβλίο. Εναλλακτική ιστορία σημαίνει την
δημιουργία μίας παράλληλης σειράς μη ιστορικών γεγονότων που σταδιακά
αποκλίνουν από την ιστορική πραγματικότητα, σχηματίζοντας έναν παράλληλο κόσμο,
με πολλά κοινά στοιχεία με τον δικό μας, αλλά παράλληλα αρκετά διαφορετικό από
αυτόν. Μία τέτοια ιστορία, εν πολλοίς εστιάζει στο θεμελιώδες ερώτημα του τι θα
γινόταν αν κάτι είχε συμβεί διαφορετικά, αλλάζοντας την ροή της Ιστορίας. Αν
όμως ο συγγραφέας θελήσει να αναλύσει και το γιατί τα πράγματα έγιναν
διαφορετικά, τότε συνήθως χρειάζεται να αξιοποιήσει εργαλεία από την
εργαλειοθήκη της λογοτεχνίας του φανταστικού και συνήθως την πρακτική του
ταξιδιού στον χρόνο. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μίας τέτοιας ιστορίας για εμένα,
είναι ότι η προαναφερθείσα κοσμοπλασία δεν αρχίζει από το μηδέν, αλλά από ένα
συγκεκριμένο, ιστορικά ορισμένο σημείο στον χρόνο, φορτισμένο ιδεολογικά και
πολιτισμικά με συγκεκριμένο τρόπο, από το οποίο όμως και έπειτα ο συγγραφέας
δύναται να χτίσει μία δική του αποκλίνουσα πραγματικότητα, εξετάζοντας
πιθανότητες εξέλιξης πραγματικών φορέων, ιδεών και ανθρώπων με έναν τρόπο κατά
το δυνατόν πιο λογικοφανή. Η διαδικασία αυτή είναι πολύ πιο δύσκολη (όσον αφορά
την μελέτη που χρειάζεται να γίνει) από την δημιουργία ενός κόσμου πλήρως
φανταστικού ή που να βασίζεται στο σήμερα, αλλά παράλληλα είναι και τρομερά πιο
ενδιαφέρουσα, ως προς την εξέλιξή της.
Θα ήταν πάντως ψέμα το να
ισχυριστώ ότι οι σπουδές μου στην Αρχαιολογία δεν συνέβαλλαν στην δημιουργία
των φανταστικών κόσμων που περιγράφω. Δεν μιλάω μόνο για το «Αλέξανδρος και
Σελήνη», αλλά για όλα μου σχεδόν τα κείμενα. Κι αυτό, διότι η Ιστορία αποτελεί
μία σχεδόν ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και πολιτισμού, από την οποία ένας
συγγραφέας μπορεί να αντλήσει διάφορα στοιχεία, να τα αναδιατάξει, συνδυάζοντάς
τα με διαφορετικό τρόπο και να τα εντάξει σε ένα φανταστικό λογοτεχνικό
πλαίσιο. Η τέχνη άλλωστε συχνά αντλεί έμπνευση από την πραγματικότητα και η
Ιστορία δεν είναι παρά μία προσπάθεια καταγραφής αυτής της πραγματικότητας.
3. 🪄 Από πού
εμπνευστήκατε για το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Αλέξανδρος και Σελήνη, Πράξη
Α΄, Τα παιδιά του Ήλιου»;
🗨️Μία από τις περιόδους της Ιστορίας
που πάντα με γοήτευε -αν και ομολογουμένως δεν ασχολήθηκα τόσο μαζί της στο
πλαίσιο των σπουδών μου- ήταν η Ελληνιστική Περίοδος, η εποχή δηλαδή που
ξεκίνησε με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τελείωσε με την κατάλυση
των βασιλείων που ίδρυσαν οι επίγονοί του. Πρόκειται για μία περίοδο που συχνά
διδάσκεται ακροθιγώς στα ελληνικά σχολεία, για λόγους μάλλον ιδεολογικούς που
δεν είναι εδώ ο χώρος για να αναλυθούν. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι
επρόκειτο για μία περίοδο πολιτισμικού συγκρητισμού, πνευματικής αφύπνισης και
τεχνολογικών θαυμάτων. Μια εποχή κατά την οποία έζησαν σπουδαίοι επιστήμονες,
φιλόσοφοι, εφευρέτες και μηχανική όπως ο Αρχιμήδης από τις Συρακούσες, ο
Ερατοσθένης από την Κυρήνη, ο Ήρωνας από την Αλεξάνδρεια, ο Ανδρόνικος από την
Κύρρο και βέβαια ο άγνωστος κατασκευαστής του Μηχανισμού των Αντικυθήρων.
Λαμπρά μυαλά που έζησαν σε μία εποχή που τους παρείχε τα ερεθίσματα και την
ελευθερία για να αλλάξουν τον κόσμο. Τεράστιοι γερανοί, ικανοί να ακινητοποιούν
πλοία, πανίσχυρα κάτοπτρα που μετέτρεπαν το ηλιακό φως σε όπλο, η πειραματική
απόδειξη της σφαιρικότητας της Γης, η κατασκευή υδραυλικών ρολογιών τεράστιας
ακριβείας, μηχανών που χρησιμοποιούσαν τον ατμό ως κινητήριο δύναμη και
υπολογιστών που προέβλεπαν την κίνηση ουράνιων σωμάτων ήταν μερικά μόνο από τα
ιστορικά επιτεύγματα εκείνης της εποχής που δυστυχώς έσβησαν αργότερα, με την
πτώση του ελληνορωμαϊκού κόσμου και την έλευση του Μεσαίωνα. Τι θα είχε γίνει
όμως αν η τεχνολογία αυτή είχε προλάβει να γενικευτεί και να υιοθετηθεί από το
Πτολεμαϊκό Κράτος; Με αυτήν την σκέψη στο μυαλό να με απασχολεί για χρόνια,
ξεκίνησα να υφαίνω την πλοκή του «Αλέξανδρος και Σελήνη», χτίζοντάς την πάνω
στην υπόθεση ότι η περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, ένας πραγματικός
θεσμός γνώσης στην καρδιά του Πτολεμαϊκού Βασιλείου, θα μπορούσε να έχει παίξει
ρόλο καταλύτη στην υιοθέτηση των τρομερών εκείνων αναξιοποίητων αλλά
πραγματικών ιστορικά τεχνολογιών. Θα μπορούσε όμως κάτι τέτοιο να αποτρέψει την
πτώση των Πτολεμαίων; Να αλλάξει την έκβαση του πολέμου της Ρώμης με την
Αίγυπτο; Υπέθεσα πως ναι και έφτιαξα έναν κόσμο όπου η βασίλισσα Κλεοπάτρα και
δύο από τα παιδιά της έχουν καταφέρει να ζήσουν μέχρι και το 20 π.Χ., δέκα
χρόνια δηλαδή μετά από τον ιστορικό θάνατο της βασίλισσας, τότε που αρχίζει η
πλοκή του βιβλίου μου. Ποιοι θα ήταν όμως οι εχθροί της βασίλισσας Κλεοπάτρας
και πώς θα προσπαθούσαν να την αντιμετωπίσουν όταν διέθετε τέτοια δύναμη; Η
απάντηση ήταν σαφής. Μια συνομωσία. Ένα πονηρό σχέδιο να παίξουν με την
ψυχολογία της Κλεοπάτρας, μέσα από έναν κύκλο εκβιασμών και ψεμάτων,
χρησιμοποιώντας ως μοχλό πίεσης την ξαφνική εξαφάνιση της πριγκίπισσας Σελήνης.
Η Πτολεμαϊκή κοινωνία του «Αλέξανδρος και Σελήνη» είναι σαφώς τεχνολογικά πιο
προηγμένη από το ιστορικό της αντίστοιχο, αλλά το ίδιο εύθραυστη με αυτό,
χαρακτηριζόμενη από τις ίδιες πολιτικές και στρατηγικές δυνάμεις και αδυναμίες.
Ναι μεν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία σχετική ουτοπία, αλλά πρόκειται
για μία ουτοπία στα πρόθυρα της κατάρρευσης και σύντομα το βάρος της ευθύνης
για την διατήρησή της θα πέσει στα δίδυμα αδέλφια, τον πρίγκιπα Αλέξανδρο και
την πριγκίπισσα Σελήνη που θα χρειαστεί να ωριμάσουν απότομα και να κάνουν
σημαντικές θυσίες για να σώσουν τον κόσμο τους από τις φανερές και αφανείς
δυνάμεις που τον απειλούν.
4. 🪄 Νέο βιβλίο
αυτή τη φορά δυστοπικό με τίτλο "Νέα Αρκ" Πείτε μας δυο λόγια για
αυτό και πως εμπνευστηκατε την ιστορία αυτή.
🗨️Η νουβέλα αυτή γράφτηκε την εποχή του
υποχρεωτικού εγκλεισμού λόγω της πανδημίας του νέου κορωνοϊού. Μιας εποχής που
μας δίδαξε καλά το πόσο κάτι τόσο μικρό όσο ένας ιός, τίποτα δηλαδή περισσότερο
από μία αλληλουχία γενετικών πληροφοριών που δύναται να αντιγράψει τον εαυτό
της, μπορεί να έχει την δύναμη να προκαλέσει μία τεράστια ανθρωπιστική και
κοινωνική καταστροφή -γιατί όντως και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από την πανδημία
και η κοινωνία μας άλλαξε για πάντα από αυτήν την εμπειρία. Και σε αυτό το
δεύτερο στοιχείο, αποφάσισα να εστιάσω περισσότερο: πώς μία πανδημία (πολύ
χειρότερη από τον κορωνοϊό) θα μπορούσε όχι απλά να προκαλέσει την κατάρρευση
ενός πολιτισμού, αλλά και να μεταμορφώσει την κοινωνία των επιζώντων. Στην Νέα
Αρκ δεν θέλησα να περιγράψω το πέρασμα της ασθένειας, παρά μόνο μέσα από
σύντομες διηγήσεις για παρελθοντικά γεγονότα. Δεν με ενδιέφερε τόσο αυτό, όσο η
κοινωνία που διαμορφώθηκε μετά. Άρχισα λοιπόν την πλοκή μου αιώνες μετά από το
πέρασμα του ιού, σε μία πόλη-κράτος θα μπορούσε κανείς να πει, γνωστή ως Νέα
Αρκ. Το όνομά της δεν ήταν τυχαίο. «Νέα», για να ξεχωρίζει από την «Παλαιά
Αρκ», την εγκαταλελειμμένη πόλη που αποτελεί τόπο μνήμης για να θυμίζει το τι
προϋπήρχε της καταστροφής. Και «Αρκ» διότι σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, η λέξη
αυτή σημαίνει την κιβωτό, με όλες της τις βιβλικές αναφορές: εκεί δηλαδή που οι
άνθρωποι κατέφυγαν για να γλιτώσουν από την ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτό είναι
κομβικό για να κατανοήσει κανείς τους ανθρώπους της Νέας Αρκ, οι οποίοι θεωρούν
ότι η πόλη της αποτελεί το τελευταίο προπύργιο του πολιτισμού και τους ίδιους
ως τους μόνους συνεχιστές της Παλαιάς Πολιτείας, ενός ουτοπικά προβεβλημένου
κράτους που κατέρρευσε πριν αιώνες υπό το βάρος της πανδημίας.
Η πανδημία αυτή έπρεπε να
είναι όσο το δυνατόν πιο καταστροφική γίνεται. Ταχεία στην εξάπλωση, χωρίς
πολλές προειδοποιήσεις μέσω συμπτωμάτων και απόλυτα θανατηφόρα. Δεν θα ήταν μία
φυσική μετάλλαξη, αλλά κάτι πολύ πιο σκοτεινό. Ένα όπλο βιολογικού πολέμου. Ένα
όπλο σχεδιασμένο επί τούτου όχι μόνο να σκοτώσει, αλλά κυρίως να τρομοκρατήσει
και να καταστρέψει έναν τρόπο ζωής. Οι Εχθροί Πέρα από την Θάλασσα (όπως απλά
αναφέρονται), οι κατασκευαστές του ιού, έφτιαξαν λοιπόν έναν ιό σχεδιασμένο να
χτυπήσει τους αντιπάλους τους στο σημείο τους εκείνο όπου κυρίως διέφεραν: στην
σεξουαλική τους απελευθέρωση. Οι δύο ιοί που παρήγαγαν ήταν λοιπόν σεξουαλικά
μεταδιδόμενοι. Ο κάθε ένας από μόνος του ήταν απόλυτα αβλαβής, αλλά έμενε
κρυμμένος στον οργανισμό του ξενιστή του για πάντα. Σε περίπτωση όμως ένωσης
των δύο ιών ακολουθούσε βέβαιος θάνατος. Εντελώς απροειδοποίητα, αφού η
ασθένεια δεν είχε κανένα άλλο σύμπτωμα, το σώμα του φορέα ανατιναζόταν, σαν να
είχε μέσα του εκρηκτικά, σκοτώνοντας όποιον ήταν κοντά του και προκαλώντας και
υλικές ζημιές. Ήταν ένα εφιαλτικό όπλο, φτιαγμένο για να τρομοκρατεί.
Το αρχικό υγειονομικό
πρωτόκολλο της αντιμετώπισης του ιού βέβαια θα περιλάμβανε υποχρεωτική αποχή
από την σεξουαλική ζωή, μέχρις ότου αναπτυχθούν τα απαραίτητα τεστ συμβατότητας
που θα απέτρεπαν τις νέες μολύνσεις. Όταν όμως, στον πραγματικό κόσμο, ακόμα
και η επιβολή της μάσκας κατέληξε ζήτημα αντιπαράθεσης, είναι δυνατόν κάτι τόσο
πιο βασικό να πέρναγε χωρίς αντιδράσεις; Και τότε, η «λύση» δόθηκε με έναν
λιγότερο επιστημονικό τρόπο. Γρήγορα η παραβίαση του υγειονομικού πρωτοκόλλου
ενδύθηκε θρησκευτικό μανδύα και η κάθε παραβίασή του θα ισοδυναμούσε έκτοτε με
κολάσιμο αμάρτημα, στο πλαίσιο μίας νέας θρησκευτικότητας που δομήθηκε από το
νεοσυσταθέν γυναικείο Ιερό Τάγμα, το οποίο έτσι απέκτησε τεράστια εξουσίας
ανάμεσα στους επιζώντες του ιού, αποκτώντας και διατηρώντας τον απόλυτο
πνευματικό και θρησκευτικό έλεγχο επί της Νέας Αρκ για αιώνες.
Μέχρι την εποχή που η
ανυπακοή ενός νεαρού ζευγαριού θα γινόταν η αιτία να ξεσπάσει μία τεράστια
σύγκρουση ανάμεσα στους δύο πυλώνες της εξουσίας της Νέας Αρκ: στην κοσμική
εξουσία που εκπροσωπούσε ο Άρχοντας Στρατηγός της πόλης και στην θρησκευτική
που εκπροσωπούσε η Πρωθιέρεια του Ιερού Τάγματος. Μπορεί το περιστατικό με το
ζευγάρι να αποτέλεσε απλά την αφορμή για το ξέσπασμα αυτό, αλλά ανεξαρτήτως
αυτού, η πρωταγωνίστρια, η Ρένα, βρίσκεται τώρα μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα.
Ως δόκιμη ιέρεια του Ιερού Τάγματος, οφείλει να υποστηρίξει την Πρωθιέρεια, της
οποίας είναι προστατευομένη, αλλά έχοντας ζήσει για χρόνια ως θετή κόρη του
Άρχοντα Στρατηγού, το να πάρει θέση στην σύγκρουση αυτή της είναι κάτι τρομερά
δύσκολο. Και η απόφασή της γίνεται ακόμα δυσκολότερη, όταν καλείται να
διαπράξει στο όνομα του Τάγματος, ένα φρικτό έγκλημα, ενώ παράλληλα ανακαλύπτει
την ύπαρξη μυστικών, ικανών να τινάξουν στον αέρα τα θεμέλια της Νέας Αρκ. Το
μόνο βέβαιο, είναι ότι η απόφαση που θα πάρει, όποια και αν είναι αυτή, θα αλλάξει
για πάντα τον κόσμο της.
5. 🪄 Έχετε λάβει
αρκετές διακρίσεις. Πείτε μας δυο λόγια για τα βραβευμένα σας κείμενα.
🗨️ Κατά καιρούς είχα την τιμή να
βραβευτώ για διάφορα λογοτεχνικά μου κείμενα και ποιήματα, ορισμένα από τα
οποία έχουν μάλιστα δημοσιευτεί στο πλαίσιο λογοτεχνικών ανθολογιών. Θα
επικεντρωθώ όμως στα πεζά κείμενα, για τα οποία και με ρωτάτε ή μάλλον σε εκείνα
που θεωρώ ως τα πιο σημαντικά μεταξύ αυτών.
Μία σειρά νουβελετών μου
που έχουν βραβευθεί κατά καιρούς με Βραβεία Larry Niven, τοποθετούνται σε ένα
Σύμπαν όπου η Γη πρώτα ενώθηκε στο πλαίσιο της Οικουμενικής Αυτοκρατορίας,
προκειμένου να σταματήσουν οι πόλεμοι και να οικοδομηθεί ένας επίγειος Παράδεισος
και μετά κατέστρεψε αυτήν της την ουτοπία, δημιουργώντας γενετικά
τροποποιημένους ανθρώπους, ισχυρότερους και εξυπνότερους από τους κανονικούς. Η
νέα αυτή φυλή, οι λεγόμενοι “νέοι άνθρωποι”, σύντομα ριζοσπαστικοποιήθηκε και
θέλησε όχι απλά να κυριεύσει την Γη, αλλά και να αφανίσει τους προκατόχους της.
Έτσι μέσα σε μία και μόνο νύχτα, γνωστή στους επιζώντες της καταστροφής ως
«Νύχτα της Εξόδου» και στους διώκτες τους ως «Νύχτα της Κάθαρσης», ξεκινά ένα
πλανητικής κλίμακας πραξικόπημα που εξελίσσεται σε οργανωμένη γενοκτονία. Ο
τελευταίος άνθρωπος αυτοκράτορας της Οικουμενικής Αυτοκρατορίας πολεμάει μέχρι
τέλους για να δώσει την ευκαιρία σε μερικά εκατομμύρια ανθρώπους να
εγκαταλείψουν την Γη και να ξεχυθούν στο διάστημα για να ξεφύγουν από την οργή
των διωκτών τους. Τα έτη από τότε και ύστερα θα μετρούνται ως έτος τάδε μετά
την Έξοδο. Λίγες δεκαετίες αργότερα, οι αποικιακές ομάδες των ανθρώπων οι
οποίες ξεκίνησαν κατά εθνικές ομάδες, έχουν αποικίσει μία σειρά από κόσμους,
γύρω από διάφορα αστέρια σε μία ακτίνα λίγων δεκάδων ετών φωτός από τον Ήλιο
μας. Έχουν ξαναχτίσει εκεί τις ζωές τους και προσπαθούν να μπουν σε μια κάποια
κανονικότητα, αλλά οι ηγέτες τους είναι σίγουροι ότι σύντομα θα έρθει η ώρα που
ο Παράνομος Αυτοκράτορας, ο ηγέτης των μισάνθρωπων διωκτών τους θα θελήσει να
ολοκληρώσει το ανόσιο έργο του. Οι ιστορίες που σχετίζονται με αυτό το Σύμπαν,
μας ταξιδεύουν σε πολλούς διαφορετικούς πλανήτες της ανθρώπινης διασποράς, ενώ
σημαντικό ρόλο σε κάποιες από αυτές παίζουν η δέσποινα Ηλέκτρα, χήρα του
τελευταίου Αυτοκράτορα και ο γιος τους, Ιουλιανός που είναι ένας από τους
κεντρικούς ήρωες. Οι «Ιστορίες από την Παλιά Γη», «Ο Νόστος» και «Η Απάτη των
Χίλιων Χρόνων» (αν και το σημείο τομής δεν είναι εμφανές στο τελευταίο αυτό
κείμενο) ανήκουν στο Σύμπαν αυτό και έχουν βραβευτεί στο πλαίσιο των Βραβείων
Larry Niven. Στο ίδιο Σύμπαν ανήκουν μερικές ακόμα ιστορίες που έχουν εκδοθεί
σε ανθολογίες των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές (στους «Θρύλους του Σύμπαντος»
VIII και IX). Αυτές είναι «Η Έγερση του Πηγάσου», «Το Βάπτισμα του Πυρός», «Ο
Άνθρωπος πίσω από τον Θρύλο», «Οι Πλάνες του Χειμώνα», «Φύλακας Δεσμώτης: Στα
Ίχνη του Αποστάτη» και «Φύλακας Δεσμώτης: Το Πορφυρό Λάβαρο», καθώς και κάποια
ανέκδοτα κείμενα.
Μία ακόμα νουβέλα μου που
διακρίθηκε στα Βραβεία Larry Niven είναι «Ο Τελευταίος Καρπός», μία φανταστική
ιστορία που συνδυάζει στοιχεία από την ελληνική και σουμεριακή μυθολογία,
αναφερόμενη στο κυνήγι του ιερού καρπού που προσφέρει την αθανασία. Στην ουσία
πρόκειται για έναν συγκερασμό του μύθου του Γιλγαμές που αναζητά τον καρπό που
θα τον έκανε αθάνατο και της αναζήτησης του Ηρακλή για τον Κήπο των Εσπερίδων.
Μόνο που η αναζήτηση έρχεται στο σήμερα, με συντονιστή τον Ιππόλυτο, τον
μυστηριώδη διευθυντή του Ομίλου Hesperia που στην νουβελέτα μου αυτή,
εξομολογείται την ιστορία του. Κομβική ήταν επίσης και η βράβευση της
νουβελέτας «De Bello Deorum: Ατμός και Ατσάλι» που αποτέλεσε θα λέγαμε -αν μου
επιτραπεί ένας τηλεοπτικός όρος- τον «πιλότο» για την συγγραφή αργότερα του
«Αλέξανδρος και Σελήνη», χωρίς ωστόσο να είναι απαραίτητο κανείς να διαβάσει
την νουβελέτα αυτή για να διαβάσει το βιβλίο.
Ένα δημοσιευθέν διήγημά
μου που διακρίθηκε στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Παιχνίδια του Θρόνου στο
Βυζάντιο» ήταν και «Το Πέρασμα των Αγγέλων», το οποίο εξετάζει μία άλλη
θεωρητική ιδέα. Τι θα συνέβαινε αν επιλεκτικά παίρναμε μία μερίδα του πληθυσμού
της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης, μαζί με την ιδεολογία, το πολίτευμα και τον
πολιτισμό του και την «μεταφυτεύαμε», σε έναν άλλο, παρθένο κόσμο, χωρίς επαφές
με την Γη από τότε που έπεσε η Κωνσταντινούπολη και έπειτα; Πεντέμισι αιώνες
αργότερα, στο σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί είναι έτοιμοι να ανοίξουν και πάλι την
φυσική χωροχρονική οπή, το λεγόμενο «Πέρασμα των Αγγέλων» για να γυρίσουν στην
Κωνσταντινούπολη, αλλά ο Αυτοκράτορας στην πόλη των Ιωαννίνων (όχι την γνωστή)
είναι διστακτικός για το κατά πόσον αξίζει μία κατακτητική επανάκτηση της
Παλαιάς Αυτοκρατορίας. Και αυτό τον οδηγεί στην δολοφονία του και στην άνοδο
στον θρόνο ενός πιο επεκτατικού ηγεμόνα, αποφασισμένου να επικρατήσει και στις
δύο πλευρές του Περάσματος των Αγγέλων.
Τέλος να αναφέρω και την
προσφάτως βραβευθείσα νουβέλα μου «Η Σύζυγος του Αυτοματοποιού» που διακρίθηκε
στο πλαίσιο του 3ου Διαγωνισμού Πεζογραφίας Κέφαλος. Η νουβέλα αυτή
τοποθετείται στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, στην πλωτή πολιτεία της
Concordia, ένα νέο ευρωπαϊκό κράτος, κυριολεκτικά κατασκευασμένο στην μέση του
πελάγους, μονίμως αγκυροβολημένο στην Βόρεια Θάλασσα. Η ξαφνική ανάδειξη των
κινδύνων που σχετίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη, λόγω γεγονότων που
συμβαίνουν στην άλλη άκρη της Ευρώπης, έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία
πολιτικού αναβρασμού, με ακραίες πολιτικές και θρησκευτικές δυνάμεις να
προσπαθούν να επωφεληθούν από την κατάσταση, σκορπώντας το χάος. Στην δίνη του
πολιτικού κυκλώνα τότε, παγιδεύεται ο Νέστωρας, ένας προγραμματιστής και σχεδιαστής
ρομποτικής τεχνητής νοημοσύνης, ο οποίος κάποτε ήταν κορυφαίος στον κλάδο του,
αλλά τώρα κινδυνεύει καθώς κατηγορείται για πράγματα για τα οποία δεν φέρει
καμία ευθύνη, ενώ βλέπει τις κατασκευές του να καταστρέφονται από το οργισμένο
πλήθος. Την ίδια ώρα, η παραμελημένη σύζυγός του, Αντζέλικα, βρίσκει την
ιδανική ευκαιρία για να απαλλαγεί από έναν γάμο που δεν ήθελε, την ώρα που ο
δικηγόρος και εραστής της φτάνει στο σημείο να της κάνει μία τρομερή ανήθικη
πρόταση που θα μπορούσε να οδηγήσει τον εν διαστάσει σύζυγό της στην απόλυτη
καταστροφή. Με τον Νέστωρα να βρίσκεται ένα βήμα πριν την τελική του καταδίκη
και με την θανατική ποινή να έχει βγει από τα χρονοντούλαπα της ιστορίας ειδικά
για εκείνον, σε ένα άδικο, στημένο εξ αρχής ιερό δικαστήριο, η Εύα, το
αγαπημένο του δημιούργημα, αναζητά μία λύση για να σώσει τον εαυτό της, αλλά
και την ζωή του δημιουργού της. Και ως τεχνητή νοημοσύνη που είναι, δεν αργεί
να βρει την πιο αποτελεσματική πιθανή λύση.
6. 🪄 Τα εξώφυλλα
είναι υπέροχα. Τα επιλέγετε εσείς; Ο εκδοτικός οίκος σας είναι αρωγός και
συμπαραστάτης σας; Κάνατε και κάποιες παρουσιάσεις. Πώς νιώσατε όταν ήρθατε σε
επαφή με τους αναγνώστες σας;
🗨️Όσον αφορά τα εξώφυλλα, αυτά είναι
έργο της ομάδας των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές και όλα τους με έχουν αφήσει
πραγματικά πάρα πολύ ευχαριστημένο. Πραγματικά, έχουν κάνει καταπληκτική
δουλειά με τα εξώφυλλα και των τριών μου βιβλίων και θα ήθελα και από εδώ να
τους ευχαριστήσω και πάλι και για αυτά, αλλά και για το σύνολο της αρμονικής
μας συνεργασίας.
Όσο τώρα για την ώρα της
παρουσίασης ενός βιβλίου στο κοινό, νομίζω ότι αυτή είναι μία από τις πιο
όμορφες και παράλληλα συγκινητικές στιγμές για έναν συγγραφέα. Κι αυτό, διότι η
αίσθηση του να έρχεται ένας συγγραφέας σε επαφή με το κοινό του, να παρουσιάζει
το έργο του και να απαντά σε τυχόν ερωτήσεις από το ακροατήριό του, είναι
μοναδική. Επιπλέον θεωρώ βασικό για έναν συγγραφέα να έρχεται σε επαφή με τους
αναγνώστες του, διότι γνωρίζοντας καλύτερα το αναγνωστικό του κοινό, μπορεί και
ο ίδιος να γίνει σταδιακά καλύτερος στο έργο που του προσφέρει.
7. 🪄Τελευταίο
βιβλίο "Η Αίθουσα της Γνώσης". Δυστοπικό μυθιστόρημα. Πως
εμπνευστηκατε αυτή την ιστορία;
🗨️«Η Αίθουσα της Γνώσης» είναι ένα
μυθιστόρημα αρκετά σκοτεινό, το οποίο μας ταξιδεύει βαθιά κάτω από την
Επιφάνεια, στον υπόγειο κόσμο που είναι γνωστός ως Τάρταρα -αλλά που δεν έχει
σχέση με τα Τάρταρα της μυθολογίας. Η κοινωνία των Ταρτάρων είναι εν πολλοίς
εμπνευσμένη από το παλαιό ινδικό καστικό σύστημα, το οποίο χώριζε τους
ανθρώπους σε κάστες, σε ομάδες δηλαδή που είχαν διαφορετικό ρόλο μέσα στην
κοινωνία και που απαγορευόταν διά νόμου το να αναμειχθούν μεταξύ τους. Η
περίπτωση μίας ολικής καταστροφής της Επιφάνειας της Γης είναι ένα ενδεχόμενο
αρκετά υπαρκτό, ως μία σκιά απόλυτου τρόμου, στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων
ήδη από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Ωστόσο, αποφάσισα να μην ακολουθήσω σε
αυτό την πεπατημένη και να μην επιρρίψω την ευθύνη της καταστροφής στον συνήθη
ύποπτο, δηλαδή στην Ανθρωπότητα. Όπως και στην περίπτωση της «Νέας Αρκ», έτσι
και εδώ, η καταστροφή έθεσε τα θεμέλια ενός νέου θρησκευτικού συστήματος, της
θρησκείας της μεγάλης μητέρας θεάς, η οποία περιέχει ταυτόχρονα στοιχεία προϊστορικών
θρησκειών, αλλά και στοιχεία της βιβλικής κοσμοαντίληψης. Για την ίδια την
Αίθουσα της Γνώσης, ως μέρος σε αυτόν τον υποχθόνιο κόσμο, σημαντική πηγή
έμπνευση έπαιξε και ο Μύθος του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Διότι, όποιος μπαίνει
στην Αίθουσα της Γνώσης, μαθαίνει την απόκρυφη γνώση ότι ο ζοφερός κόσμος που
ξέρει δεν είναι όπως τον έχει μάθει. Με την διαφορά όμως ότι εδώ, η απόκρυφη
πραγματικότητα είναι πολύ, πάρα πολύ χειρότερη και η ελπίδα δεν έχει καμία θέση
σε αυτήν… Η φρικτή αυτή συνειδητοποίηση οδηγεί πολλούς από τους μύστες της
γνώσης αυτής -όλους ανήκοντες στην ανώτερη κάστα- στην κατάθλιψη, στην παράνοια
και συχνά στην αυτοχειρία. Και όσοι επιζούν χωρίς να χάσουν το μυαλό τους,
γίνονται σκληροί και άκαρδοι, ικανοί για κάθε ανοσιούργημα απέναντι στους
υποτελείς τους από τις κατώτερες κάστες, σχεδόν σαν να έχουν χάσει την ίδια
τους την ψυχή.
Σε αυτόν τον τρομερό
κόσμο που μαστίζουν η πείνα, οι αρρώστιες, ο υπερπληθυσμός και ο πόλεμος όμως
θα γεννηθεί ένα κορίτσι, καταδικασμένο από την αρχή κιόλας της ζωής του να
χαθεί μέσα στο διάπυρο μάγμα που κατακλύζει τις υπόγειες στοές των ορυχείων.
Ένας καλόψυχος ιερέας όμως της μεγάλης μητέρας θεάς αποφασίζει να παραβεί τις
εντολές του και να την σώσει, υιοθετώντας την και μεγαλώνοντάς την σαν παιδί
δικό του. Όταν η Λιζ μεγάλωσε, ο θετός της πατέρας την έκανε ιέρεια της θεάς,
θέλοντας να αποφύγει τις κακουχίες που θα της επιφύλασσε η ζωή ως μέλος της
εργατικής κάστας. Αλλά η Λιζ, γρήγορα αντιλαμβάνεται την αδιαφορία και την
υποκρισία πολλών στο ιερατείο και είναι βέβαιη ότι αυτό δεν ήταν το κατάλληλο
μέρος για να πραγματοποιήσει το όνειρό της να κάνει την ζωή των συνανθρώπων της
λίγο έστω καλύτερη. Μέχρι που κάποια στιγμή συναντά έναν νεαρό Τομεάρχη, έναν
τοπικό δηλαδή ηγεμόνα μίας περιοχής στα Τάρταρα, τον Έκτορα Βέρντε, ο οποίος
είναι έτοιμος να βάλει τέλος στην ζωή του. Η απόφασή της να τον σταματήσει, θα
γίνει η αφορμή να γνωριστούν καλύτερα με αυτόν τον μυστηριώδη άνδρα που τόσα
και τόσα τρομερά λέγονταν για αυτόν, ανακαλύπτοντας ότι στην πραγματικότητα
ήταν ένας άνθρωπος τσακισμένος από δύσκολες καταστάσεις και τρομερές αποφάσεις.
Η παρουσία της Λιζ είναι ευεργετική για την ψυχολογία του Έκτορα και σύντομα,
χωρίς να το καταλάβουν, ανακαλύπτουν ο ένας στο πρόσωπο του άλλου την αγάπη·
μία αγάπη επικίνδυνη και απαγορευμένη, ικανή να τους οδηγήσει στον θάνατο, λόγω
του ότι ανήκαν σε διαφορετικές κάστες και άρα κάθε μεταξύ τους σχέση
απαγορευόταν από τον ιερό νόμο. Και τότε, αντί να εγκαταλείψουν τα όνειρα και
τις ελπίδες τους, αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, επαναστατώντας
ενάντια στην αδικία του κόσμου εκείνου και βάζοντάς τα ακόμα και με δυνάμεις
πολύ πιο επικίνδυνες απ’ ό,τι η Λιζ θα μπορούσε να φανταστεί. Με δυνάμεις, οι
οποίες θα την οδηγήσουν στην μεγαλύτερη δοκιμασία: στο να βγει ζωντανή από το
πιο τρομερό μέρος στα Τάρταρα, από την ίδια την Αίθουσα της Γνώσης.
8. 🪄 Να
περιμένουμε σύντομα τη συνέχεια του πρώτου σας βιβλίου Αλέξανδρος και Σελήνη;
🗨️Η αλήθεια είναι ότι αν και το δεύτερο
μέρος του «Αλέξανδρος και Σελήνη» το σχεδιάζω χρόνια τώρα, με σκοπό να είναι το
δεύτερο από τα τρία συνολικά βιβλία της σειράς, με τον υπότιτλο «Ο Οφθαλμός του
Ρα», δεν αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα, καθώς προηγούνται άλλα λογοτεχνικά
μου εγχειρήματα, μεταξύ των οποίων και «Η Μούσα της Αναρχίας» (ο τίτλος μπορεί
και να αλλάξει) που θα αποτελεί την συνέχεια του τελευταίου μου βιβλίου «Η
Αίθουσα της Γνώσης».
Αναφορικά με τα προσχέδια
του «Οφθαλμού του Ρα» όμως, μπορώ να σας δώσω μία πρώτη γεύση για το τι να
περιμένετε από το βιβλίο αυτό, χωρίς σημαντικά spoilers για το πρώτο βιβλίο της
σειράς. Πρωταγωνιστές του βιβλίου παραμένουν τα δίδυμα παιδιά της Κλεοπάτρας: ο
βασιλιάς πλέον Αλέξανδρος και η πριγκίπισσα Σελήνη, οι οποίοι συνεχίζουν τον
αγώνα τους κατά των συνωμοτών που θέλησαν να προξενήσουν την πτώση της μητέρας
τους στο πρώτο βιβλίο. Ένας βασικός θεματικός άξονας θα είναι το μεγάλο ταξίδι
του βασιλιά Αλέξανδρου στην Ανατολή, σε αναζήτηση συμμάχων στο απομακρυσμένο
Ινδοελληνικό βασίλειο, στον πόλεμο εναντίον των Παρθών. Ένα ταξίδι που θα
κρατήσει αρκετά περισσότερο και θα πάρει διαφορετική τροπή απ’ ό,τι περιμένουμε
αρχικά. Την ίδια ώρα, ένας δεύτερος θεματικός κύκλος θα μας ταξιδέψει στην
αρχαία Ελλάδα. Αν μεγάλο μέρος του πρώτου βιβλίου επικεντρώθηκε στην αρχαία
Αθήνα, τώρα θα ταξιδέψουμε στην αρχαία Σπάρτη, όπου η αιχμάλωτη πριγκίπισσα
Σελήνη θα πρέπει να αξιοποιήσει την ενσυναίσθηση και την ευστροφία της, για να
βρει ανέλπιστους συμμάχους σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Ο Νικόδημος θα είναι ένας
από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του πρώτου βιβλίου που θα επιστρέψει στο
δεύτερο με πολύ ισχυρότερο ρόλο, μεταμορφωμένος θα έλεγε κανείς μετά την
σύντομη γνωριμία του με την πριγκίπισσα Σελήνη και πάντα σε μία αγωνιώδη
προσπάθεια να ισορροπήσει μέσα του αυτά που πιστεύει με αυτά που πράγματι
συμβαίνουν. Ο Φίλιππος ο Γαλάτης θα βρεθεί ενώπιων ενός μεγάλου διλήμματος, με
τον ρόλο του επίσης να αναβαθμίζεται. Είναι επιφορτισμένος από τον βασιλιά
Αλέξανδρο να σώσει την αδελφή του, πριγκίπισσα Σελήνη, αλλά ο θάνατος του
πατέρα του στην μάχη θέτει όλη του την οικογένεια σε κίνδυνο και πρέπει με κάθε
τρόπο να την βοηθήσει, χωρίς όμως να μπορεί να βρεθεί σε δύο μέρη ταυτόχρονα.
Τι από τα δύο άραγε θα επιλέξει; Το τελευταίο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου
πάντως δεν είναι και το τελευταίο που βλέπουμε την τραγική μορφή της νεαρής
Άκας που αν και δεν φταίει σε τίποτα η ίδια, θα γίνει μοχλός πίεσης κατά των
συνωμοτών και η διαδικασία αυτή θα την κάνει έναν άλλο άνθρωπο. Ο μυστηριώδης
Μιχαήλ θα παίξει επίσης σημαντικό ρόλο, βοηθώντας τον βασιλιά Αλέξανδρο στο
ταξίδι του, ενώ και ο Μάρκος Αντώνιος θα συνεχίσει να στέκεται στο πλευρό των
παιδιών του, πιο αποφασισμένος από ποτέ. Ωστόσο, αν και η κλιμάκωση της
ιστορίας αναμένεται να φτάσει σε νέα επίπεδα, στο πλαίσιο του αναμενόμενου
αυτού βιβλίου, όπως προανέφερα, αυτό δεν θα ολοκληρώσει την ιστορία της σειράς
«Αλέξανδρος και Σελήνη», αλλά θα προετοιμάσει τον δρόμο για το μεγάλο φινάλε στο
τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς.
Αν θέλετε πάντως
περισσότερα πρόδρομα στοιχεία για την πλοκή του «Οφθαλμού του Ρα», τα λεγόμενα
αγγλιστί και “easter eggs”, μπορείτε πάντοτε να τα βρείτε στην νουβελέτα μου «Η
Έβδομη Ιέρεια της Σελήνης» που έχει εκδοθεί στο πλαίσιο της λογοτεχνικής ανθολογίας
«Θρύλοι του Σύμπαντος X» από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Εκεί, κατόπιν
της απροσδόκητης επανεμφάνισής του, ο Νικόδημος από την Αθήνα -ένας σημαντικός,
μη-πρωταγωνιστικός χαρακτήρας της σειράς «Αλέξανδρος και Σελήνη»- πληροφορεί
την προστατευομένη του, η οποία ακούει στο όνομα Σεμίραμις (την πρωταγωνίστρια
της νουβελέτας), σχετικά τόσο με το ταξίδι του βασιλιά Αλέξανδρου στην Ανατολή,
όσο και με την εκδήλωση του μεγάλου κινδύνου για τον οποίο ο Μιχαήλ
προειδοποίησε τον Αλέξανδρο στο πρώτο βιβλίο -γεγονότα δηλαδή που μέχρι τότε
έχουν πάρει πραγματικά μυθικές διαστάσεις. Ωστόσο, θα σας συμβούλευα να μην
αμελήσετε να συνυπολογίσετε και το σχέδιο που έχει καταστρώσει ο Νικόδημος και
τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει στα όσα ήδη είπε και στην συνέχεια της σειράς.
Τέλος, να αναφερθεί και το γεγονός ότι η νουβελέτα αυτή δεν αποτελεί κομμάτι
της σειράς «Αλέξανδρος και Σελήνη» και ως εκ τούτου, η ανάγνωσή της δεν
αποτελεί ένα είδος λογοτεχνικού «ιντερμεδίου» μεταξύ των δύο βιβλίων,
απαραίτητου για την κατανόηση της πλοκής. Η νουβελέτα είναι ανεξάρτητη από την
τριλογία των βιβλίων, αλλά απλά περιέχει ορισμένα πρόδρομα στοιχεία για την
συνέχεια της πλοκής του «Αλέξανδρος και Σελήνη».
🪄Τελειώνοντας θα
ήθελα να σας ευχαριστήσουμε πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε ώστε να απαντηθούν
οι ερωτήσεις και για τις ιστορικές πληροφορίες. Ευχόμαστε από καρδιάς
καλοταξιδα τα βιβλία σας και τα μελλοντικά σας συγγράμματα πάντα να στέφονται
με επιτυχία!
🗨️Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι για τη
συνέντευξη και για τις όμορφες ευχές σας! Επίσης θα ήθελα να προσφέρω στα μέλη
της ομάδας σας ένα αντίτυπο του τελευταίου μου βιβλίου με τίτλο Η αίθουσα της
γνώσης με προσωπική αφιέρωση, για να μπει σε διαγωνισμό.
Να σημειωθεί ότι τα πρώτα
δύο βιβλία έχουν το δικό τους blog. Ετοιμάζεται και για το τρίτο.
Για το Αλέξανδρος και
Σελήνη: Τα Παιδιά του Ήλιου: https://alexandros-kai-selini.blogspot.com/
Για την Νέα Αρκ: https://nea-ark.blogspot.com/
Εκδόσεις Συμπαντικές
Διαδρομές
